Η Ελισάβετ Κοτζιά αναφέρεται σε άρθρο της στην Καθημερινή, στην βιωματική γνώση που προσφέρει ένα λογοτεχνικό κείμενο και που είναι- όπως έγραψε ο Gideon Rachman στους Φαινάνσιαλ Τάιμς- μερικές φορές ριζοσπαστικότερη, ανατρεπτικότερη και συγκλονιστικότερη από τη γνώση που προσφέρουν οι πληροφορίες μιας πολιτικής ανάλυσης. Στο άρθρο με τίτλο «Λιβύη», προτείνεται το μυθιστόρημα του Hisham Matar «In the country of men», που όπως γράφει ο Rachman, αν οι Δυτικοί δημοσιογράφοι το είχαν διαβάσει «δεν θα αντιμετώπιζαν τον Καντάφι ως έναν μπουφόνο Βορειοαφρικανό δικτάτορα με γελοίες στολές και στομφώδεις λόγους. Θα αντιλαμβάνονταν, αντιθέτως, τον παραλυτικό φόβο που τρώει τα σωθικά όταν ζεις σε ένα καθεστώς εξαφανίσεων, συλλήψεων και βασανισμών που καταλύει κάθε έννοια ανθρώπινης σχέσης». Ο πατέρας του συγγραφέα, Jaballa Matar ήταν μέλος της λιβυκής αντιπροσωπείας στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, όπου γεννήθηκε και ο γιος του Hisham. Το 1973 επέστρεψε στην Τρίπολη και το 1979 αναγκάστηκε να διαφύγει με την οικογένειά του στο Κάιρο καθώς θεωρήθηκε εχθρός του λιβυκού επαναστατικού καθεστώτος. Το 1990, ο Jaballa Matar εξαφανίστηκε και έκτοτε αγνοείται η τύχη του. Η Ελισάβετ Κοτζιά με αφορμή το άρθρο του Rachman στους Φαινάνσιαλ Τάιμς, θυμάται και τον ελληνικό Εμφύλιο που «ενώ συνέβη πριν γεννηθούμε νοιώσαμε τον παραληρηματικό πυρετό ή το ασίγαστο μίσος που διάβρωσε τις ψυχές στα χρόνια του…διότι έχουμε διαβάσει και την «Ορθοκωστά» του Θανάση Βαλτινού και την «Πολιορκία» του Αλέξανδρου Κοτζιά· και τον «Λοιμό» του Ανδρέα Φραγκιά και το «Μακάριοι οι ελεήμονες ότι αυτοί ελεηθήσονται» του Νίκου Κάσδαγλη». Θυμάται και το «American Darling» του Ράσελ Μπανκς που μας έμαθε τη Λιβερία πίσω από τη «βιτρίνα» και το «Πόλεμος και Ειρήνη» και «Το κλουβί της σαύρας» και αρκετά άλλα μυθιστορήματα
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_20/03/2011_436152
σχόλια