Η αλήθεια είναι ότι αυτό το φθινόπωρο η Αθήνα επιχειρεί μια αρχιτεκτονική ρελάνς, που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Οk, δεν θα είναι ο Ρέντσο Πιάνο ή η Ζάχα Χαντίντ (για Ζάχα ταξιδέψτε μέχρι τη Ρώμη, όπου τελείωσε, επιτέλους, το ΜΑΧΧΙ), αλλά κοιτάξτε να δείτε. Ή καλύτερα αρχίστε το μέτρημα. Μόλις εγκαινιάστηκε η νέα έδρα του Ινστιτούτου Θερβάντες στην οδό Μητροπόλεως, μέσα στον Οκτώβριο εγκαινιάζονται το νέο συγκρότημα του Εθνικού Θεάτρου (επέκταση, Τσίλερ, όλα μέσα) και η ολοκαίνουργια Ταινιοθήκη (τέρμα η οδός Κανάρη, ζήτω η Ιερά Οδός!), ενώ σειρά παίρνουν το Πολιτιστικό Ίδρυμα του Μιχάλη Κακογιάννη στην Πειραιώς και η Δημοτική Πινακοθήκη στην καρδιά του Μεταξουργείου. Μέχρι τις γιορτές, θα έχουμε και την τελική εικόνα για την πολυαναμενόμενη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση στη λεωφόρο Συγγρού. Στην τελική ευθεία και η αναδιαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου του Βυζαντινού Μουσείου, που θα μας δώσει ένα νέο πάρκο στο κέντρο της πόλης. Υπάρχουν κι άλλα μικρότερα πραγματάκια, όπως για παράδειγμα η ανακαίνιση της πρόσοψης δύο ιστορικών αθηναϊκών θεάτρων, του «Βρετάνια» και του «Θεάτρου Αθηνών» στην οδό Πανεπιστημίου. Για να δούμε τι θα δούμε.
Η νέα Αβραμιώτου
Στη μεταβατική της φάση η Αβραμιώτου -δηλαδή, στη φάση των χαλασμάτων- εξακολουθεί να γοητεύει τα παιδιά της νύχτας, χάρη στα πάρτι που θα διοργανώνονται εκεί στις 11, 19 και 26 Σεπτεμβρίου. Μπουλντόζες και συνεργεία ετοιμάζουν τους νέους χώρους, μακέτες και hi tech τρισδιάστατες εικόνες της τελικής μορφής παρουσιάζονται στους τοίχους και στο πεζοδρόμιο το πάρτι συνεχίζεται με είσοδο ελεύθερη. Αυτά μέχρι τις 10 Οκτώβρη, οπότε θα επιστραφεί στην πόλη, με την νέα της μορφή, η ιστορική στοά που σχεδιάστηκε εκ νέου από την αρχιτεκτονική ομάδα point supreme. Δημιουργούνται ένα utility space για live, σεμινάρια, θεατρικές πράξεις, ένα καφέ με μεγάλη βιβλιοθήκη, ένα μπαρ, γκαλερί και στούντιο για εικαστικούς, designers, αρχιτέκτονες. Φυσικά, θα υπάρχει και ο μεγάλος κήπος πίσω. Οk, όλα αυτά αποφασίστηκαν πολύ πιο εύκολα -και ανώδυνα- από το όνομα του χώρου, που Δευτέρα απόγευμα αποφασίστηκε να είναι 6 DOS (K.I.A.)
Ταινιοθήκη της Ελλάδος.
Η αλήθεια είναι ότι κοντεύαμε να ξεχάσουμε πως υπήρχε Ταινιοθήκη. Κάτι αφιερώματα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης κι από δω κι από κει - τι να το κάνεις όταν είσαι άστεγος και δεν έχεις στον ήλιο μοίρα. Να λοιπόν που η «ατυχία» της έξωσης από την ιστορική της έδρα στο Μέγαρο Δεληγιώργη, Κανάρη και Ακαδημίας γωνία, της έκανε καλό. Γιατί μόνο έτσι θα στρωνόταν το ελληνικό κράτος να κάτσει να της βρει καινούργιο σπίτι. Και όχι μόνο το βρήκε (στο παλιό θερινό σινεμά Λαΐς, Ιερά Οδός και Μεγάλου Αλεξάνδρου, σε προμελέτη Νίκου Μπελαβίλα και Βάσως Τροβά), αλλά της το έφτιαξε από την αρχή με όλες τις προδιαγραφές μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής cinemateque. Κι εδώ ένα μικρό ρίσκο με την περιοχή (θα την ακολουθήσουν οι παλιοί αφοσιωμένοι σινεφίλ τουκέντρου;), αλλά το μεγάλο στοίχημα είναι να κερδηθεί ένα νέο κοινό, που ούτε είχε πατήσει ποτέ στην οδό Κανάρη. Εγκαίνια την 1η Οκτωβρίου.
Εθνικό Θέατρο.
Από την οδό Αγίου Κωνσταντίνου, εκεί που στέκεται αγέρωχο και γεμάτο ήρεμη αυτοπεποίθηση το νεοκλασικό διαμάντι του Ερνέστου Τσίλερ, δεν παίρνεις εύκολα χαμπάρι τη μικρή επανάσταση που έζησε τα τελευταία χρόνια η ιστορική έδρα του Εθνικού. Κάντε τον κόπο να πάτε από πίσω για να θαυμάσετε την επέκταση του νέου συγκροτήματος. Μορφολογικά υπάρχει μια συνάφεια, ας πούμε ότι οι μελετητές (Στούντιο 75) προσπάθησαν να φανταστούν τι θα έκανε ο Τσίλερ το 2010. Η διαφοροποίηση στο χρώμα διαλύει κάθε υποψία σύγχυσης και γενικά το γλυκό δένει όμορφα. Αλλά και να μην έδενε τόσο καλά, είμαστε τόσο ευτυχισμένοι που θα βλέπουμε καλές παραστάσεις σε υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις, που είμαστε έτοιμοι να συγχωρέσουμε πολλά. Ερωτηματικό το πώς θα επηρεάσει η επαναλειτουργία του συγκροτήματος τη δύσκολη πραγματικότητα της ευρύτερης περιοχής. Ας ελπίσουμε η επιρροή να είναι από το Εθνικό προς τη γειτονιά και όχι το αντίστροφο. Εγκαίνια με το Πουθενά στις 14 Οκτωβρίου.
Δημοτική Πινακοθήκη.
Λίγοι γνωρίζουν τι θησαυρούς κρύβουν οι συλλογές του Δήμου Αθηναίων, ίσως γιατί ποτέ δεν περάσαμε το κατώφλι του παλιού Δημοτικού Βρεφοκομείου στην οδό Πειραιώς. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι έφταιξε και η Δημοτική Πινακοθήκη δεν είχε τη θέση που θεωρητικά θα μπορούσε να διεκδικήσει. Όλα όμως μπορούν να αλλάξουν τώρα που το συγκρότημα του Μεταξουργείου (πώς πήρε το όνομά της η γειτονιά;) ανακατασκευάζεται (μελέτη: Στούντιο 75) για να δώσει νέα ορμή στη Δημοτική Πινακοθήκη. Με πιο πολλά τετραγωνικά στη διάθεσή της και το momentum της νέας αρχής δεν θα έχει καμία δικαιολογία αν δεν τα καταφέρει. Ενα νέο κτίριο κατασκευάζεται εκεί όπου βρίσκονταν μέχρι πρόσφατα οι κατεδαφισμένες πια αποθήκες Κοτοπούλη. Εγκαίνια μέσα στο 2010.
Πολιτιστικό Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης».
Νέα άφιξη για την οδό Πειραιώς για το ίδρυμα του Ελληνοκύπριου σκηνοθέτη, που θα έχει διττό ρόλο, εκπαιδευτικό και καθαρά καλλιτεχνικό. Δυστυχώς, η δυνατή αρχιτεκτονική χειρονομία της πρόσοψης χάνεται λίγο ανάμεσα σε επιγραφές, κακά κτίρια της δεκαετίας του '70. Το συγκρότημα περιλαμβάνει θέατρο 314 θέσεων, κινηματογράφο 115 θέσεων, πειραματικό κινηματογράφο 68 θέσεων, εκθεσιακό χώρο, εστιατόριο, γραφεία, καθώς και 53 υπόγειες θέσεις στάθμευσης. Τη μελέτη υπογράφει το γραφείο του Βασίλη Σγούτα.
Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
Αυτή η λευκή κουρτίνα από οριζόντια μάρμαρα που θα μας βάζει «μέσα» στο κτίριο αρχίζει και αποκαλύπτεται μέρα με τη μέρα, όσο πλησιάζουμε στο τέλος των εργασιών για το νέο καμάρι του Ιδρύματος Ωνάση. Έχουμε καιρό μέχρι τότε (τα εγκαίνια τον Νοέμβριο του 2010 με τους «Διάλογους των Αθηνών», ένα διεθνές συμπόσιο υψηλών φιλοδοξιών και διεθνούς εκτοπίσματος), αλλά τίποτα δεν σας εμποδίζει να κατεβείτε νωχελικά τη λεωφόρο Συγγρού για να χαζέψετε το καινούργιο της απόκτημα. Αρχικά, είχαμε πιστέψει ότι έχουμε να κάνουμε με το αντίπαλον δέος του Μεγάρου Μουσικής, αλλά, όπως δείχνουν τα πράγματα, καμία σχέση. Ή καλύτερα, μικρή σχέση. Οι υποδομές, υποδομές, φυσικά: δύο αίθουσες 900 και 220 θέσεων, εκθεσιακός χώρος, υπαίθριο θέατρο, ηλεκτρονική βιβλιοθήκη, στούντιο επαγγελματικών ηχογραφήσεων και εστιατόριο με θέα στην Ακρόπολη. Γαλλικής εμπνεύσεως τα αρχιτεκτοινκά της υπόθεσης, από το γραφείο Architecture Studio.
Η πρώτη αρχιτεκτονική άφιξη:
Ινστιτούτο Θερβάντες
Το προπύργιο του ισπανόφωνου πολιτισμού στην Αθήνα διείσδυσε στον πυρήνα του αστικού κέντρου, αφού 1 Σεπτεμβρίου στεγάζεται στην οδό Μητροπόλεως 23. Το μικρό διατηρητέο του 1900 (με βάθος μόλις 8 μέτρα και το μεγάλο οικόπεδο πίσω απ΄ αυτό, πέρασε στην ιδιοκτησία της ισπανικής πρεσβείας, με σκοπό να στεγαστεί το ανανεωμένο και σαφώς διευρυμένων δραστηριοτήτων Ινστιτούτο. Τις εργασίες ανέλαβε η τεχνική εταιρεία Μπαρμπαλιά και την αρχιτεκτονική μελέτη είχε η Ειρήνη Κυριακίδου που φρόντισε να διατηρηθεί ο διαχωρισμός κτιρίου αιθρίου. Έτσι μπροστά υπάρχει το διατηρητέο κτίριο και στο πίσω χώρο δημιουργήθηκε το νέο κτίριο με το μεγάλο αίθριο που καλύπτεται από πλέξιγκλας. Το Ινστιτούτο έχει 4 ορόφους, 3 υπόγεια, 14 αίθουσες διδασκαλίας εκθεσιακό χώρο 200 τ.μ., όπου θα φιλοξενηθεί στις αρχές Οκτωβρίου η μεγάλη έκθεση για τον Νταλί. Υπάρχει η σκέψη στην ταράτσα να λειτουργεί κατά τους καλοκαιρινούς μήνες θερινός κινηματογράφος. (Κ.Ι.Α.)
σχόλια