ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου έλειπες τόσο που τα βράδια έβαζα το δεύτερο μαξιλάρι να αγκαλιάζει την πλάτη μου.Ως το πρωΐ ήταν εκεί να με ζεσταίνει κι ας μην με ακούμπησες ποτέ τόσο κοντά, μου έφτανε αυτές τις 2-3φορές που κάλυψες την πλάτη μου,που με προστάτεψες.Εκείνη την ημέρα λυπήθηκα που ξημέρωσε γιατί ένιωθα ότι τέλειωνε ο χρόνος μας, κι ήθελα τόσο να μείνω κι άλλο στην αγκαλιά σου στα χέρια σου,πάνω στην καρδιά σου που δεν θα ξεχάσω τον χτύπο της ποτέ.Ήθελα να είχαμε παραπάνω ώρες ,ήθελα να με φιλούσες πάλι,ήθελα να κλάψω στα χέρια σου ,να άλλαζαν όλα ,εγώ ,εσύ.Ήθελα τα 5 λεπτά που μπορούσα να σε κοιτάζω να κρατούσαν περισσότερο.Όμως κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να τιθασεύσει το χρόνο.. και πέρασε και το όνειρο διαλύθηκε μια για πάντα.Και τώρα;Τώρα κενό ,το απόλυτο τίποτα ,σαν να μην υπήρξαμε ποτέ ούτε σαν ανάμνηση.Όνειρα αυτό ήταν και ξυπνήσαμε.