ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι πολυ ερωτευμενη με εναν ανθρωπο(και ξερω οτι και κεινος νιωθει το ιδιο), αλλα δεν του το εκδηλωνω, επειδη εχω το φοβο οτι, αν κανω σχεση μαζι του, αργα η γρηγορα θα ξεθωριασει αυτο το τοσο εντονο συναισθημα που εχω γι αυτον. Τι εννοω: οταν κανεις σχεση με εναν ανθρωπο, αναποφευκτα καποια στιγμη επερχεται ρουτινα, αρχιζουν τα προβληματα και απο καποια στιγμη και μετα η σχεση παιρνει την κατιουσα. Οποτε εγω προτιμαω να μην του εκδηλωσω ποτε τι νιωθω, κρατωντας το με αυτο τον τροπο για παντα ζωντανο μεσα μου, παρα να το εκδηλωσω και να ζησω κατι πολυ ωραιο μαζι του, που θα εχει ημερομηνια ληξης. Θα μου πειτε, "ναι χαιρω πολυ, καθε σχεση καποια στιγμη πιθανοτατα θα τελειωσει, ομως δεν γινεται να μην κανεις ποτε σχεση, επειδη φοβασαι οτι καποια στιγμη θα χωρισεις". Συμφωνοι. Αλλωστε, δεν κανω αυτη τη σκεψη για καθε αγορι για το οποιο τρεφω συναισθηματα. Ομως με τον συγκεκριμενο, παρολο που δεν ειχαμε ποτε σχεση, παρολο που δεν εχουμε κανει σεξ, ουτε εχουμε φιληθει ποτε, υπαρχει ενα απεριγραπτο παθος. Και αυτο το παθος, αν κανω σχεση μαζι του, αργα η γρηγορα θα αρχισει να ξεθωριαζει. Και δεν θελω. Δεν εχω γενικα φοβο δεσμευσης, εχω με τον συγκεκριμενο ανθρωπο μονο. Γιατι εχουμε περασει τοσο ωραιες στιγμες μαζι που ειναι πιο ερωτικες ακομα κ απο το πιο παθιασμενο φιλι που μπορει να εχει ανταλλαξει ποτε ενα ερωτευμενο ζευγαρι. Δεν ξερω αν με καταλαβαινετε... Μερικες φορες ενα βλεμμα, μια κινηση, ενα αγγιγμα μπορει να ειναι πολυ πιο ερωτικο απο ενα παθιασμενο φιλι. Δεν θελω λοιπον να περασουμε απ το σταδιο του ενθουσιασμου στο σταδιο της ρουτινας. Δεν θελω απο κει που με παιρνει τηλεφωνο και ανατριχιαζω ολοκληρη να φτασω στο σημειο που θα με καλει και θα βαριεμαι να του απαντησω. Θα μου πειτε, πως ειναι δυνατον να γουσταρω καποιον ερωτικα και να μη λαχταρω να κανω σεξ μαζι του. Δεν ειναι οτι δεν λαχταρω να το κανω, απλα σκεφτομαι οτι, αν κανουμε και σεξ, θα ειναι σαν να "επισημοποιειται" αυτο το ερωτικο που εχουμε. Κ δεν θελω. Οχι επειδη ειμαι κατα των σχεσεων, απλα για το λογο που προανεφερα. Φοβαμαι μην τον χασω απ τη ζωη μου, αν κανουμε σχεση και καποια στιγμη χωρισουμε. Ενω αν δεν ειμαστε μαζι, θα συνεχιζει για πολυ καιρο να υπαρχει αυτη η γλυκια αμηχανια αναμεσα μας, αυτη η ενταση στα βλεμματα μας κλπ...Μπορει πολλοι να θεωρησετε οτι ολα αυτα που λεω ειναι δικαιολογιες, οτι δεν τον θελω αρκετα, οτι φοβαμαι μη φαω χυλοπιτα, αλλα πιστεψτε με, δεν ειναι τιποτα απ ολα αυτα. Απλα οταν καποιον τον εχεις τοση αναγκη στη ζωη σου, μερικες φορες δεν θες να ρισκαρεις να κανεις σχεση μαζι του και να χασεις τη σχεση που ειχατε μεχρι τωρα. Η τουλαχιστον εγω ετσι το σκεφτομαι.