ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

"Δεν ειναι εύκολο να αποχωρίζεσαι τον άνθρωπο σου.Να πρέπει να του λες Οχι,ή ακόμη χειρότερα να γυρνάς το βλέμμα σου καθε φορα που τον συναντάς στο δρομο.Ξερεις,ειναι αυτή η αγάπη,η ιδανική,οπως ταιριάζουν τα δυο χέρια και χωράνε τα δάχτυλα του αλλου στο κενό των δικών σου δαχτύλων,ετσι ειναι και με την αγάπη.Οταν δεν χρειαζεται να λες πολλα γιατί τα βλέμματα θα τα έχουν καθορίσει όλα.Ξερεις ομως βαθιά μέσα σου πως αυτός ο άνθρωπος,ο άνθρωπος σου,δεν γίνεται να τον έχεις δίπλα σου.Λογω ταμπού;Λόγω συγκυριών;Ποιος μας καθορίζει τα θελω μας ;Ποιος ξέρει καλύτερα απο εμάς εκείνο το μικρό στοιχείο που κανει τη διαφορα στη ζωή μας και ταυτόχρονα μας κανει και λίγο ευτυχισμένους ;Ξέρεις η ευτυχία ειναι μεγάλη κουβέντα.Δεν ξερω αν μπορω να ζήσω μια ευτυχισμένη ζωή,αλλα ίσως να μπορω να ζήσω ευτυχισμένες στιγμές και να χτίσω όμορφες αναμνήσεις ώστε να μπορω.....Να μπορω τουλάχιστον να θυμάμαι.Θα ηθελα να έρθει μια μερα,να μπορω να σου μιλάω άνετα,να σε κοιτάζω,να σου λεω για τα ονειρα μου και εσυ για τα δικά σου,και το καλύτερο θα ειναι πως θα βρίσκεσαι και εσυ μέσα σε αυτα.Να σταματήσω να σε συγκρίνω με όλα και με όλους,και να μου βγαίνεις παντα παραπάνω και συνεχώς να χρεώνω τον εαυτό μου που σε έχασα.Προς το παρον θα σου πω να προσεχεις και να περνάς καλα κι ας γεμιζει η ζωή μου βραδια αξημέρωτα,γιατί αγάπη μου,η καρδια μου δεν αντέχει τέτοιον έρωτα!"