26.6.2017 | 01:51
Αυτό που με προβληματίζει είναι που δεν έχουμε
καλή επικοινωνία. Δεν συζητάμε. Εξαιτίας αυτού νιώθω ότι δε σε γνωρίζω. Έπειτα, όταν δεν είμαι καλά, μερικές φορές θέλω να μείνω μόνη μου άλλες θέλω να σε πάρω τηλέφωνο να μιλήσουμε. Εσύ δεν ανταποκρίνεσαι. Η αδιαφορία σου, η αποχή είναι για μένα ό,τι χειρότερο. Καμια φορά ξέρεις ακόμη και ένα "προσπάθησε να ηρεμήσεις και θα τα πούμε μετά", τόσο απλό που δεν λέει τίποτα, εμένα εκείνη την ώρα που θέλω μια απάντηση γιατί νιώθω τη σιωπή να με πλακώνει θα με βοηθούσε. Κυρίως είναι η αδιαφορία. Έτσι όπως μεταφράζεται τουλάχιστον στο μυαλό μου η απόσυρσή σου. Η έλλειψη επικοινωνίας. Άσε που πια δε φλερτάρουμε. Εντάξει κι εγώ δεν κάνω καμια ιδιαίτερη προσπάθεια αλλά κι όταν κάνω, δεν ξέρω πώς να το κάνω έτσι που είναι τα πράγματα. Θα ήθελα λίγο ρομαντισμό νομίζω. Μια νυχτερινή βόλτα, ένα φιλί, ένα αστείο, μια τρυφερή κίνηση. Ένα άλλο που με προβληματίζει επίσης είναι που δεν αποκλίνεις ποτέ από αυτό που έχεις στο μυαλό σου. Βλέπεις ότι δε λειτουργεί, ότι δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, μπορεί και να είναι καταστροφικό, αλλά εσύ το συνεχίζεις ακριβώς έτσι, όπως το σχεδίασες. Αυτά όλα δε σημαίνουν πως δεν θέλω επίσημη σχέση μαζί σου. Θέλω. Αυτή είναι η απάντησή μου, οπότε μην κρύβεσαι πίσω από αυτό, ότι τάχα εγώ δεν ξέρω τι θέλω. Απλά θέλω να τα βάλουμε στο τραπέζι μαζί με ό,τι δικό μου έχεις και να τα συζητήσουμε. Αποφεύγω συνήθως να σχολιάσω ακόμη κι αν το θέλω κάποια πράγματα, γιατί μου δίνεις αντιφατικά μηνύματα. Λες κάτι και παρακάτω το αναιρείς. Έτσι αισθάνομαι ότι παίζεις μαζί μου και δεν λες τίποτα στα σοβαρά.