ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξερω αν ειμαι η μονη. Υπάρχουν ωρες που απλα νιωθω σαν καταραμενη. Που νιωθω οτι χανω τη γη κάτω απο τα ποδια μου. Που νιωθω οτι δεν αξιζω και δεν ειμαι κατι σημαντικό. Δεν ειμαιθα αχαριστη. Ειμαι ευγνώμων που εχω δυο εξαιρετικους γονεις, ασφαλεια, στεγη, ενα πιάτο φαΐ. Απλως. Απογοητευομαι συνεχως απο τον κοσμο. Νιωθω λες και δεν φτιαχτηκα για να αγαπηθω αλλα για να με μισουν ολοι η να ειμαι αδιαφορη και ανουσια για αυτους. Και οχι δεν φτιαχνεις παντα εσυ την πραγματικοτητα σου. Και οχι δεν εισαι υπευθυνος για όλα. Και οχι δεν γινονται ολα για καποιο λογο. Γιατι μερικα πραγματα δεν πρεπει να γινονται. Λεω γενικουρες και θα πειτε διαφορα, το ξερω. Απλα ηθελα καπου να μιλησω. Παλι λαθος εκανα. Απλα νομιζα οτι εκεινος ηταν διαφορετικος... Μαλλον δεν γεννηθηκαμε ολοι για να αγαπηθουμε και μαλλον μερικοι ηρθαμε για να μαθουμε τι σημαινει το δεν αξιζω...