Αν εξαιρέσω όλα τα χρήσιμα που έμαθα στην σχολή μου,αυτό που με βοήθησε τότε,άμεσα και καταλυτικά σε προσωπικό επίπεδο,ήταν η συνειδητοποίηση της διαφορετικότητας των σωμάτων και της"φυσιολογικότητας της ατέλειας"...Στο μάθημα της κινησιολογίας,σε ένα τμήμα 50 περίπου φοιτητών,δεν υπήρξε σώμα που να μην είχε τις ιδιαιτερότητές του...μέσα σε ένα δίωρο και κάτω από το αυστηρό λευκό φως,μέσα από την παρατήρηση και την ψηλάφηση,βιώνοντας αρχικά,αισθήματα ντροπής,άγχους και ανασφάλειας,τα οποία σιγά σιγά και μέσα από την εξέλιξη του μαθήματος απεβάλλαμε,καταλήξαμε όλοι στο ίδιο συμπέρασμα!Δεν υπάρχει τέλειο,υπάρχει το διαφορετικό...Και φυσικά,υπάρχει ομορφιά στο ατελές...Η συνειδητοποίηση και η αποδοχή είναι το πρώτο βήμα!
29.6.2017 | 11:47
Δεν θα έπρεπε!
Είναι τοσο άσχημο να ντρέπεσαι για τις ατέλειες του σώματος σου...
5