ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπερα σας,Ηθελα να σας πω οτι ειμαι 23 χρονων και οσο περνανε τα χρονια τοσο νιωθω μονη μου ή οτι θα μεινω καποια στιγμη μονη μου.Ο κλαδος που επελεξα να ασχοληθω ειναι πολυ απαιτητικος και περναω πολλες ωρες με το να ασχολουμαι με αυτον νιωθω οτι δεν μπορω να βαλω σε ισορροπια το αγορι μου, τους φιλους μου και φταιω εγω που το δημιουργω ολο αυτο. Αλλα νιωθω αυτη την αβεβαιοτητα με τον κλαδο μου (οπως οι περισσοτεροι στις μερες μας) οτι αν δεν προσπαθησω πολυ θα μεινω ανεργη και τετοια. Αγαπω πολυ το συντροφο μου και ειμαστε καλα μαζι νιωθω οτι θα με αφησει ομως (εχει στο μυαλο του να παει εξωτερικο να βρει την τυχη του) και εγω δεν θελω να τον εμποδισω να το κανει γιατι θελω το καλυτερο γι αυτον!Δεν ξερω ομως εγω αν θα μπορεσω να τον ακολουθησω (για διαφορους λογους οικονομικα κ.λ.π). Επισης, απο τους φιλους εχω απογοητευτει πολυ με εχουν πληγωσει πολλες φορες και ετσι δεν εμβαθυνω παρα πολυ. Γενικα εχω 2 φιλες που κανουμε απο πολυ μικρες παρεα αλλα εχουν και αυτες τα προβληματα τους και σπουδαζουν και αλλου (για να ειμαστε συνεχεια μαζι). Γενικα νιωθω μια απογοητευση και οτι θα μεινω μονη μου...Ποια ειναι η γνωμη σας;