ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νομίζω πως βρίσκομαι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Μήνες τώρα, η μια αναποδιά πίσω από την άλλη. Άλλες μικρές και άλλες πολύ μεγάλες. Πώς να τα δω αισιόδοξα, όταν η καθημερινότητά μου είναι μια συνεχής πάλη, διεκδίκηση και διαμάχη; Σοβαρά... αρχίζω να κλατάρω και η υπομονή μου εξαντλείται. Το μόνο φωτεινό στην ζωή μου είναι το χαμόγελό του και τα μάτια του. Και ευτυχώς, είμαστε υγιείς.Για πρώτη φορά στα τόσα χρόνια μου, νιώθω ότι πρέπει να αντλήσω δύναμη, γιατί η δική μου έχει τελειώσει. Αλλά κατευθείαν νιώθω ενοχές και βαθύ θυμό που δεν μπορώ να τα καταφέρω χωρίς κάποια βοήθεια. Βράζω, γαμώτο μου!