ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
8.7.2017 | 16:03

ο φωτογραφος

Περυςι συχναζα σε ενα μαγαζακι της πολης μου.Σχεδον καθε σαββατο ημασταν εκει με την παρεα μου.Με τον καιρο παρατηρησα τον αντρα που μας σερβιρε.Ηταν μεσαιου υψους με μουσι ψιλογεματουλης,με μακρυ μαλλι κοτσιδα και ενα πολυ ομορφο βλεμμα.Μαρεσε πολυ σαν τυπος,δεν θα τον ελεγες ομορφο αλλα ενιωθα οτι μπορω να επικοινωνισω μαζι του μονο κοιταζοντας τον.Μετα απο καποιον καιρο μιλαγα για τεχνη με μια φιλη μου,κατι που λατρευω,και μου ειπε οτι ενας σερβιτορος απο αυτο το μαγαζι ταξιδευει στα βαλκανια και φωτογραφιζει τη ζωη εκει.Διχως να μου δειξει ποιος ειχα καταλαβει οτι ηταν αυτος.Τον ειχα καταλαβει ενω δεν ειχαμε μιλησει ποτε.Ηταν ανησυχο πνευμα.Εγω το εβλεπα.Μετα απο καποιο καιρο στα γενεθλια μιας φιλης μου το μαγαζι δεν ειχε πολυ κοσμο.Και ηρθε διπλα μου να μιλησουμε.Με ρωτησε αν ημουν εκεινη η κοπελα που εβγαζα φωτογραφιες και του απαντησα ναι,τοτε συνεχισε η συζητηση περι ανεμων και υδατων.Περιπου 5 μηνες καθε σαββατο με τον τροπο μου επειθα την παρεα να παμε εκει να τον δω.Τον λογο δε τον ηξεραν διοτι υπηρχε διαφορα ηλικιας 15 χρονια.Πολλοι και τωρα δε θα καταλαβουν.Ομως ηταν μια ιδιαιτερη διαφορετικη προσωπικοτητα μακρια απο ολους και απο ολα.Αρχες Αυγουστου ενα σαββατο που πηγα δεν ηταν εκει.Ειχα στεναχωρηθει.Ελεγα,αντε το ακλο σαββατο.Ουτε το αλλο ηταν.Για δυο μηνες πηγαιναμε και δεν ηταν.Εμαθα οτι αρχισε ξανα τα ταξιδια στα βαλκανια.Στεναχωρηθηκα.Δεκα μηνες δεν τον ειχα δει.Μονο ενα απογευμα τον Οκτωβρη τον πετυχα στο δρομο τον κοιταξα αλλα δε με ειδε.Απο τοτε δεν τον ξανα ειδα.Οτι μπορουσα να μαθω απο το facebook.Νταξει λεω.Ειναι η ζωη του αυτα τα ταξιδια μακαρι να ειναι καλα.Πριν 2 μηνες εμαθα οτι εχει καταθλιψη.Αλλα και παλι κανενα νεο του.Σε αυτο το μαγαζι συνεχισα να παω ξεροντας οτι παει δε θα τον ξαναδω.Χθες ξαναπηγα σε αυτο το μαγαζι.Και ηταν εκει να σερβιρει.Μετα απο 10 μηνες.Ειχα 10 μηνες να αντικρισω αυτα τα ματια.Και ηρθε χθες.Δεν ηθελα να τον δω.Ειχα θεωρησει οτι θα υπαρχει μονο στη μνημη μου και πουθενα αλλου.Η υπαρξη του μου διαταρασσει την ισορροπια στη ζωη μου.Δεν επρεπε να τον δω.Τον επιασα να με κοιταει.Καποια στιγμη περασε απο πανω μου με χαιδεψε στο κεφαλι και με ρωτησε τι κανω.Του απαντησα καλα και εφυγε.Δεν επρεπε να εμφανιστει χθες.Δεν επρεπε να τον ξαναδω.Πρεπει να τον ξεχασω.Ετσι πρεπει.15 χρονια διαφορας δεν δικαιολογειται.Και δυο διαφορετικοι κοσμοι δεν μπορουν να σμιξουν.
0
 
 
 
 
Scroll to top icon