ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω μια φιλη που γνωριζομαστε πανω απο δεκα χρονια. ειμασταν συμφοιτητριες στην ιδια σχολη και δεσαμε απ την αρχη.περασαν τα χρονια και αυτη δουλευει σε μια μακρινη πολη. παντα κρατουσαμε επαφη. ειτε απ το τηλεφωνο ειτε φροντιζαμε να βρεθουμε απο κοντα για να περασουμε καποιες διακοπες μαζι η να πουμε τα δικα μας για εναν καφε. πριν βρει τη δουλεια της παραπονιοταν ολην την ωρα για τις συνθηκες στο σπιτι της. οταν εφυγε απο κει και ξεκινησε δουλεια χαρηκα γιατι περναω την ιδια κατασταση και φανταζομαι ποσο λυτρωτικο θα ηταν και για εκεινη.μιλουσαμε στο τηλεφωνο και ακουγε η μια τα θεματα της αλλης. εδω και περιπου 9 μηνες εχει μια νεα σχεση και συζει. οποτε ειναι να μιλησουμε στο τηλεφωνο δεν μπορει. κι οταν τελικα απαντα παντα αρχιζει να λεει τα δικα της και ποτε δεν δινει πατημα σε μενα να της πω τα δικα μου. τελευταια μαλιστα το κανει με τετοιο τροπο του τυπου: να σου πω...το και το...αα τωρα πρεπει να κλεισω...γεια... νιωθω οτι πιστευει πως μονο η δικη της ζωη εχει ενδιαφερον και ειναι σημαντικη και εφαρμοζει την τακτικη...μπαι μπαι ξεκουμπαι....και οκ αν θελει να κοψει με γεια της με χαρα της. αλλα ειναι σπαστικο ξαφνικα να νιωθει οτι μπηκε στο ματι ολων που μεχρι προτινος την χλευαζαν γιατι δεν ειχε δουλεια και σχεση γιατι εγω ποτε δεν την αντιμετωπισα ετσι για να με κανει περα μ αυτον τον τροπο...οχι οτι θα κατσω να σκασω...αλλα ετσι το αναφερω...εξαλλου με το ζορι φιλια δε γινεται...