ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
24.7.2017 | 14:32

Πρόβλημα (!?)

Ρε παιδιά, έχω σχέση παραπάνω από έναν χρόνο και πολλές φορές έρχεται στην επιφάνεια το ίδιο πρόβλημα εδώ και μήνες και μόνο και στην συζήτησή του θέματος αυτού, όταν επιχειρώ να εκφράσω την δυσαρέσκειά μου. Νομίζω, λοιπόν, ότι με θεωρεί δεδομένη. Δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω το τι μπορεί να φταίει. Γενικά, έχω μια ενεργή οργανωμένη ζωή. Δουλειά, σπουδές, δραστηριότητες, κοινωνική ζωή, αντικειμενικά πολύ ωραία εμφάνιση, με κατακτήσεις (χωρίς να δίνω δικαιώματα) και έναν ισορροπημένο χαρακτήρα που προσπαθώ καθημερινά να βελτιώνω, εν ολίγοις δεν κάθομαι...(Τα αναφέρω, καθώς αποκλείω παράγοντες που θα οδηγούσαν στο να επαναπαυτεί.). Αλλά λόγω του ότι αυτόν τον άνθρωπο τον αγαπάω απίστευτα, το δείχνω έμπρακτα αφού θέλω να τον βλέπω όσο το δυνατόν περισσότερο (απόσταση 30 λεπτά),πράγμα που ο ίδιος αναλαμβάνει σπανίως. Προσωπικά, είναι η προτεραιότητά μου, στα πάντα. Μήπως το πρόβλημα να είναι αυτό. Έτσι, κάθε φορά που πάω να ξεκινήσω έναν διάλογο σχετικά με αυτό, μου λέει πως επαναφέρω συνεχώς το ίδιο θέμα, βεβαίως το αναγνωρίζει, εκείνη τη στιγμή λέει ότι θα το αλλάξει γιατί πιθανόν ζορίζεται για το αν με χάσει, αλλά πάλι τα ίδια. Εκτός αυτού, με κατηγορεί για πράγματα που δεν κάνει ο ίδιος, κάνοντας το θύμα. Όταν δε, φτάνω στο σημείο του χωρισμού λόγω αγανάκτησης αφού δεν καταλαβαινόμαστε, μου λέει ότι πάντα φτάνω στον χωρισμό (Έχω δώσει άπειρες ευκαιρίες, μετά από μια στιγμή κάηκε).Αααν έρθει ο δρόμος του προς τα εδώ με την δουλειά του, θα μου αφιερώσει κι εμένα 1-2 ώρες, αλλά κατά βάση τον επισκέπτομαι εγώ και του δίνω αποκλειστικότητα. Κι εννοείται ότι πλέον είμαι τόσο δεδομένη που μου υψώνει και φωνή.Δεν ξέρω πλέον τι μπορώ να κάνω και όλο αυτό με φθείρει ψυχολογικά. Ποτέ δεν ήταν έτσι ο χαρακτήρας μου στο να συμβιβάζομαι σε προβληματικές σχέσεις εφόσον όλα τα άλλα είναι υπό έλεγχο. Δεν λαμβάνω επιχειρήματα για όλα αυτά από την άλλη πλευρά και επιπλέον "παραλογίζομαι" για τα όσα νιώθω [Ειδικά όταν σε επισκέπτεται μια φορά τον μήνα και προτιμά να μιλά μαζί σου συνεχώς με μηνύματα, γιατί είναι και πιο εύκολο]. Αν μου έδειχνε έμπρακτα τα όσα νιώθει, θα το καταλάβαινα, όπως το ένιωθα και στην αρχή της σχέσης. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν αρκούν μόνο τα λόγια.Θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σας, μιας και μπορείτε να δείτε την κατάσταση πιο σφαιρικά σαν τρίτοι. :)
2
 
 
 
 
σχόλια
Scroll to top icon