ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έτυχε να διαβάσω και τις 2 εξομολογήσεις σου. Να σου πω λοιπόν κι εγώ λίγα πράγματα για τη δική μου αληθινή ιστορία. Τα τελευταία 3 χρόνια της ζωής μου ζω ακριβώς αυτό που περιγράφεις. Ανύπαρκτοι φίλοι, καμία σχέση, μοναξιά, μοναξιά, μοναξιά. Επίσης έχω να αντιμετωπίσω ένα σωρό οικογενειακά προβλήματα. Τοξικοί γονείς, μπορεί να σου λέει κάτι. Και είμαι μονο 18 χρονών. Για την ακρίβεια τον Αύγουστο έχω κι εγώ γενέθλια. Χάνω τα καλύτερα μου χρόνια. Στις κλισέ συμβουλές που ακούς σ' εμένα προστίθεται και το "Είσαι μικρή, θα έχεις ευκαιρίες να γνωρίσεις νέα άτομα". Άσπρη μέρα δεν έχω δει πάντως ακόμα. Και τώρα μπορεί να τα λέω χαλαρά γιατί μετά από ένα σημείο απλά δε σε αγγίζει τίποτα, βαριέσαι και να εξηγείς, όμως υπάρχουν στιγμές που η μοναξιά με πνίγει. Όταν άκουσα το τραγούδι στο τέλος της 2ης εξομολόγησής σου ένιωσα σα να μοιραστήκαμε τις μοναξιές μας, σα να μοιράστηκε ο πόνος. Να σου πω επίσης πως έδωσα και πανελλήνιες φέτος και απέτυχα. Θα ξαναδώσω. Με αβέβαιη την επιτυχία κι ας είναι 2η φορά. Στηριζόμουν στο να ξεκινήσω κάτι καινούριο και τώρα έχασα κάθε ελπίδα. Ο λόγος που σου απαντάω δεν είναι για να σου δώσω λύση, γιατί αν την είχα βρει δε θα 'μουν εδώ. Φαντάζομαι θα ήμουν διακοπές σε κανά νησί να παρτάρω. Θέλω απλά να σου πω ότι συνεχίζω. Γεμάτη θλίψη αλλά συνεχίζω. Δεν ξέρω που βρίσκουμε τόση δύναμη εμείς οι μοναχικοί, υπάρχει στο DNA μας μάλλον. Και θα υπάρξουν στιγμές που θα πνίγομαι ξανά και πάλι άλλες σαν κι αυτή που σου γράφω που είναι κάπως υποφερτές. Θέλω να πιάσουμε την ζωή απ' τα μαλλιά, να μην τα παρατήσουμε, ούτε εγώ, ούτε εσύ, ούτε κανείς άλλος που βιώνει κάτι παρόμοιο. Ταυτίζομαι, κι αυτό ίσως σε κάνει να νιώθεις λιγότερο μόνος... Ελπίζω να το δεις και να πάρεις στα σοβαρά όσα σου λέω γιατί με σοβαρότητα και ειλικρίνεια τα έγραψα. Εύχομαι ολόψυχα τα καλύτερα! https://youtu.be/oVb2TXj_Zg0