ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έλα να ανέβουμε σε μια ταράτσα με θέα τη θάλασσα και να ψήσουμε τη δειλία μας να κάνει βουτιά από ψηλά. Να πηδήξουν οι ανασφάλειές μας πιασμένες χέρι-χέρι και να πάρουν μαζί τους κι αυτούς τους ηλίθιους φόβους έκθεσης που δε μας αφήνουν να το ζήσουμε όπως γουστάρουμε κι όπως μας αξίζει. Να ερωτευτούμε απ’ την αρχή, με τη λαχτάρα ενός παιδιού που ζητάει χωνάκι παγωτό ένα καλοκαιρινό μεσημέρι.Να πάρουμε μαζί μας παγωμένες μπίρες και να πνίξουμε εκεί όλα τα «πρέπει», τους κανόνες τους και τις χαζές θεωρίες περί εγωισμού κι αξιοπρέπειας που κρατάνε τους ανθρώπους μακριά για να μη θεωρηθούν δεδομένοι, όπως λένε, κι ας καταλήγουν να θεωρούνται αδιάφοροι.Να μου πεις πως φοβάσαι μη με χάσεις και να σου πω πως δε γελάω πολύ μακριά σου γιατί ο κόσμος με κουράζει και τον βαριέμαι. Να παραδεχτώ πως μου λείπεις τα πρωινά που ξυπνάω χώρια σου και να μου ψιθυρίσεις στ’ αυτί πως μ’ αγαπάς -κι ας το ξέρω ήδη.Να ζήσουμε σε μία νύχτα έναν ολόκληρο Αύγουστο∙ με όλα τα χρώματα του ουρανού, φεγγάρια και πρωινές ηλιαχτίδες, με αρώματα θαλασσινά κι αναμνήσεις από καλοκαίρια που δεν τελειώνουν ποτέ.