ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
6.8.2017 | 09:16

Με αποτελείωσε.

Κάναμε σεξ. Είχε αγόρι (ή έτσι έλεγε). Ήταν τρυφερή, γλυκιά... Άρχισα να κολλάω... Με έλεγε "Cute", "Babe", ήταν λίγο παραπονιάρα και γκρινιαρούλα.Άρχισε να μου γίνεται απαραίτητη. Τί ήθελα; Τί ζήτησα; Να κάνω παρέα μαζί της, να βγαίνουμε και λίγο έξω... Ίδια χόμπυ και ενδιαφέροντα είχαμε, όπως είδα από το προφίλ της που μου το είχε και κρυφό.Είχε και κάποια προβλήματα. Μόνος μου προσφέρθηκα να της σταθώ, της ζήτησα να με εμπιστευτεί, να είμαι δίπλα της για εκείνη. Ήθελα να σηκώσω λίγο από το δικό της βάρος, γιατί έτσι θα ένιωθα σαν να διώχνω και να ξεχνάω τα δικά μου... Ήθελα να τη χαράξω στη μνήμη μου... Μου είπε σε λίγες μέρες έχει γενέθλια, όμως όχι ποιά μέρα... Θεό την έκανα να μου πει. Θα της έπαιρνα ένα δώρο, θα της έδινα ίσως ένα λουλούδι, κάτι άλλο μαζί. Την αγαπάω κι ας τη γνώρισα για λίγο και κάναμε σεξ μόνο...Όμως τελικά αυτή άρχισε να με μισεί. Μέρες ολόκληρες έκανε να μου απαντήσει σε μήνυμα κι εγώ υπέφερα. Σηκώθηκα πήγα στα μέρη της, μέχρι και στο φροντιστήριο που πήγαινε πέρασα εκτός από τη γειτονιά της. Μέσα στη ζέστη περπατούσα κι έψαχνα, ελπίζοντας μόνο να τη δω κάπου έξω, έστω στα πεταχτά... Το ενδιαφέρον μου έγινε "ενόχληση", "θυμός" και προβληματισμός. Εγώ που ήθελα να σηκώσω το δικό της το σταυρό, γύρισε και μου κάρφωσε το τελευταίο καρφάκι που υπολείπονταν από τον δικό μου... Γιατί το έκανες αυτό, Αναστασία, γιατί; Με ανέστησες μόνο για να με αποτελειώσεις.Αυτά που σου έδωσα ήταν ποτισμένα με ιδρώτα και αίμα κι όμως σου τα πρόσφερα τόσο άνετα, τόσο απλόχερα... Το χαμόγελό σου, η χαρά σου, το ευχαριστώ που μου είπες, με έκαναν χαρούμενο κι εμένα. Εσύ πήγες διακοπές, εγώ όμως ψηνόμουν στον ήλιο και σκεφτόμουν εσένα, πότε θα σε ξαναδώ... Και επέλεξες να με τιμωρήσεις έτσι για την ανοησία μου, να αγαπήσω κάτι που δεν ήταν δικό μου... Μπορούσες να μη μου πεις τίποτα εξ' αρχής, αντί για μισά λόγια και μισές αλήθεις... Μπορούσες να είσαι απότομη και όχι γλυκιά... Δεν θα πονούσα τώρα έτσι. Όχι πως σε ενδιαφέρει. Άσε που δεν νομίζω να το δεις καν.Καλά κάνεις και κάνεις τη ζωή σου, όμως ένα κομματάκι της μικρό, πήγες και το έχτισες επάνω στο νεκρό όνειρο ενός μλκ. Ενώ μπορούσες απλά να χτίσεις λιγάκι δίπλα του, παράλληλα. Ευχαριστώ για το μάθημα ζωής. Μου έβαλε τα γυαλιά ένα ΧΧχρονο
 
 
 
 
σχόλια
Δεν υπάρχει δυνατότητα σχολιασμού

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Scroll to top icon