ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω να γράψω μήνες... Δεν είχα την ανάγκη.. Ο πόνος έσβησε .. Σιγά σιγά.. Στάθηκα απέναντι από τα άσχημα συναισθήματα... Προσπάθησα να τα κατανοήσω... Και μετά τα αγνόησα ... Δεν είχαν πλέον αξία, σημασία.. Σήμερα γράφω πάλι. Μοναξιά. Βαθιά, μελαγχολική, γλυκιά και πικρή. Μου 'χει λείψει μια ζεστή αντρική αγκαλιά. Δυο μάτια που θα κοιτάζω και θα με ηρεμούν. Ένας άνθρωπος που θα μου ανοίξει την πόρτα για να τον καταλάβω, να μπω μέσα του και να φτιάξουμε μαζί κάτι όμορφο και δυνατό.