ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 18 χρονων ..δεν εχω ορεξη για τιποτα εχω απομακρυνθει απο την οικογενεια μου δεν τους πολυ μιλαω πια ..παντα ενιωθα οτι μου αρεσει καπως αυτη η αποσταση ενιωθα μονη μου αλλα μου αρεσει η μοναξια μου η ανεξαρτησια μου .... τα τρια τελευταια χρονια του λυκειου ηταν αρκετα δυσκολα ...αλλα το χειροτερο ειναι αυτο το καλοκαιρι δεν εχω ορεξη να βγω με τις φιλες μου να ξενυχτισω δεν εχω ορεξη να σηκωθω απο το κρεβατι κουραζομαι να μιλαω στους δικους μου γιατι δεν με πολυ καταλαβαινουν νιωθω πολυ εντονα την απομονωση ...δεν ξερω μαλλον μπορει να ειναι και στο μυαλο μου αλλα τι κανωωω σκεφτομαι να παρω αντικαταθλιπτικα αλλα δεν θελω να κανω βλακεια απο μονη μου ...ψυχολογο και βλακειες δεν παω αλλα δεν ξερω τι να κανω πια κουραζομαι πανευκολα εαν δεν παει 3 την νυχτα δεν μπορω να πεσω για υπνο και το πρωι δεν εχω ορεξη να σηκωθω απο το κρεβατι...νομιζα πως με το που τελειωσουν οι πανελληνιες ολα θα επεστρεφαν στο φυσιολογικο αλλα οχι δεν εγινε κατι τετοιο. Μια φιλη μου το γνωριζει οτι νιωθω ετσι γιατι της το εχω εξηγησρι αλλα δεν μπορω να κανω την ιδια συζητηση με τις υπολοιπες φιλες μου δεν θα καταλαβουν οποτε δεν ξερω.. αφου σηκωθω απο το κρεβατι δεν εχω πολυ ορεξη για φαγητο βεβαια τρωω κατι...αμα δω καμια φιλη μου ολα καλα περναω ωραια αλλα στο τελος της ημερας που ξαπλωνω στο κρεβατι τα ιδια σκατα δεν αλλαζει κατι.