ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήσουν ο μεγάλος μου έρωτας. Όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει όποτε σε βλέπω με πιάνει το ίδιο σφίξιμο στο στομάχι. Βρεθήκαμε, μιλήσαμε για τις ζωές μας τώρα αλλά και για τότε, για εμάς. Με ρώτησες αν σε γουστάρω ακόμη. Προφανώς και με κατάλαβες. Ε λοιπόν δεν ξέρω γαμωτο. Ίσως και ναι. Απλά υπάρχεις σε ένα κομμάτι του μυαλού μου όσο πιο βαθειά γίνεται για να μην με επηρεάζεις το ίδιο όπως τότε. Σε αφήνω να εμφανιστείς μόνο τυχαίες στιγμές που κάτι σε θυμίζει και έρχεται η εικόνα σου στο μυαλό μου, κάποια σκηνή από κάτι που κάναμε μαζί και να το πάλι το σφίξιμο. Νόμιζα ότι εντάξει θα περάσει ο καιρός και θα σε ξεπεράσω κάποια στιγμή. Όμως γιατί ακόμη μου προκαλείς αυτά τα συναισθήματα κάθε φορά που θα σε σκεφτώ ή θα σε δω; Δεν το θέλω πλέον αυτό. Εξάλλου δεν θέλω κάτι από σένα. Δεν θέλω να είμαστε μαζί. Ξέρω ότι ο κύκλος αυτός έχει κλείσει. Γιατί να νιώθω έτσι τόσα χρόνια μετά; Για κανέναν δεν μπόρεσα να νιώσω αυτό που ένιωσα για σένα. Όμως εννοείται ότι σου είπα ψέμματα. Γιατί να σου τα πω όλα αυτά; Δεν θα βγει κάτι ούτε και θέλω. Θα σε ξαναβάλω στο ίδιο κουτάκι μέχρι την επόμενη φορά που θα σε δω ή θα σε θυμίσει κάτι. Να προσέχεις.