«Are you going to Paros?», από την διπλανή καρέκλα. Eύσωμος νεαρός με φαρδείς ώμους και γερακίσιο προφίλ, από το Βερολίνο, σπουδάζει σινεμά. Έχει εμφανή διάθεση για κουβέντα, ή μάλλον για μονόλογο. Τον αγνοεί. Πάει στην τουαλέτα του πλοίου, βγάζει το μπουκαλάκι και πίνει μονορούφι τέσσερις μεγάλες γουλιές. Κοιτάζεται στον καθρέφτη και χαμογελά στα πρησμένα του μάτια.
Ο καταπέλτης κατεβαίνει. Μικρά φωτάκια λάμπουν. Πατάει το πόδι του στην Παροικιά, με τον απαλό ήχο της θάλασσας να κυματίζει. Προσέχει τις κανονικότητες των χτισμένων όγκων, τα εκατοντάδες φώτα που φωσφορίζουν, και, κάτω από τ' αστέρια της καλοκαιρινής νύχτας νιώθει να μετεωρίζεται ανάμεσα στον νωπό αέρα και στο αγριεμένο χώμα που πατά.
Ύστερα από λίγο, ξαπλωμένος στο κρεβάτι - βλέμμα στο παράθυρο που 'ναι καλυμμένο με γκρι κόλλες και μονωτική ταινία. Εκείνος το 'χει καλύψει. Νιώθει πρωτόζωο σε δοκιμαστικό σωλήνα, υπερβολικά μικρός, μύκητας, ένας θανατηφόρος ιός που πρέπει να απομονωθεί σ' ένα δοχείο, σ' ένα κουτί. Ένα σφραγισμένο κουτί: ο χώρος του.
Το μπαράκι στη Νάουσα είναι μικρό, νοικοκυρεμένο, με δύο μπλε σιδερένια τραπέζια στον πλακόστρωτο δρόμο. Στο ένα κάθεται εκείνος κι η ιδιοκτήτρια. Στο άλλο, ένας ογδοντάρης ομορφάντρας με πελαγίσια μάτια, παλιός πρόεδρος της κοινότητας, και μια κοπέλα.
Εκείνος, λευκό πουκάμισο με ασημένια κουμπιά, μαύρο τζιν, αθλητικά παπούτσια, αξύριστος, μπροστά η Σέρκοβα. Με πορτοκάλι τώρα. Εκείνη, μαύρο μακό, εφαρμοστό παντελόνι, καστανή, μάτια γκριζοπράσινα, μύτη γαλλική. Ήταν δώδεκα και μισή περίπου όταν τα βλέμματά τους συναντήθηκαν, εξερευνητικά κι αμήχανα. Και οι δύο ένιωσαν μια αναπάντεχη βία. Μια ακαριαία σύλληψη του Άλλου, μια στιγμιαία βιοψία της εικόνας του. Μέσω της Λίνας, τους κάλεσε στο τραπέζι του. Οι συστάσεις έγιναν ευγενικά και με μιαν αταίριαστη για τις περιστάσεις επισημότητα. Την κέρασε ποτό, της άναψε τσιγάρο. Ήξερε να φέρεται.
Μουσική στη διαπασών με ήχους στακάτους, ν' αντηχούν οι τοίχοι -ως επί το πλείστον γυμνοί και μόνο μικρές γωνιές με κοσμήματα από κόκαλα ψαριών κόντρα στον ρυθμό- αυτά κειμήλια, συμπαγή, αιώνια κι ο ήχος μια περιδίνηση, ένα μείγμα ανατολής και δύσης να ξεσπά στο κορμί της κι εκείνη να λικνίζεται με πάθος και να ξεχνά μέσα στο κόκκινο μυαλό της το πού βρίσκεται, να ξεχνά και τον Μ. και τα επτά χρόνια της σχέσης τους και να ταξιδεύει με φώτα πορείας που αλλάζουν από το μπλε στο κίτρινο σε τρελές λεωφόρους, να χορεύει μόνη της στην πίστα, όλοι να την κοιτούν κι η Κεντρική Ευρώπη να ξεβγάζεται δίχως ντροπή από μέσα της τέσσερις η ώρα ξημερώματα σ' ένα ελληνικό νησί.
Εκείνος κρατά ένα ματσάκι γιασεμί, το βάζει στο πουκάμισό του να απομαραθεί. Μέσα του, αντίθετα στο χαοτικό τέμπο, τραγουδάει μελωδικά. Είναι ένα τραγούδι λυπητερό, γλυκό σαν άνθος.
Φεύγουν από το κλαμπ κατά τις έξι. Καθώς περπατούν χέρι-χέρι στο μικρό λιμανάκι, σκύβει και τη φιλάει. Εκείνη ανταποκρίνεται αμέσως. Προσπαθεί να απομονώσει το αίσθημα που τον ακολουθούσε όλο το βράδυ -κάτι σαν παρενέργεια από ένα βαρύ εμβόλιο- και να συγκεντρωθεί στο μισάνοιχτο στόμα, στα γκριζοπράσινα μάτια. Πάει να μιλήσει και σκέφτεται πως δεν θα είναι αυτός που θα πει ό,τι θα πει. Ξάφνου, εκείνη λέει: «Ναι, καταλαβαίνω, δεν πειράζει, συμβαίνει». Και τότε κάνει μια σοφή επιλογή. Επιτρέπει στο οινόπνευμα να συμφιλιωθεί με το πνεύμα, διατάζει ανακωχή στα εμπλεκόμενα κύτταρα, ανακηρύσσει την κατάστασή του ένα ιδιότυπο υπηρεσιακό καθεστώς κι αποφασίζει πως το υπόλοιπο της νύχτας θα βιωθεί μέσα απ' αυτό το τεχνητό moratorium, μέσα απ' αυτή την ιδιότυπη συμμαχία.
«Μου αρέσουν τα ταξίδια, είναι ο καλύτερος τρόπος να ζει κανείς», του λέει. Νεύει συγκατανευτικά και τραβούν προς το μικρό του δωμάτιο.
Ανοίγει τα μάτια. Ζεσταίνεται. Είναι μεσημέρι. Απλώνει το χέρι να την αγκαλιάσει. Έχει φύγει.
Ετοιμάζεται για τη Λάγγερη, την παραλία. Κατεβαίνοντας, στα μισά της σκάλας πέφτει πάνω της. Αν ερχόταν δύο λεπτά αργότερα, δεν θα είχαν συναντηθεί. Σε λίγο, καβάλα σ' ένα νοικιασμένο παπάκι την αγκαλιάζει από πίσω. Το τοπίο περνάει από μπροστά του πανέμορφο κι αυτός βλέπει το πίσω μέρος του αυτιού, τα ξέπλεκα μαλλιά, την άκρη του στήθους.
Το μεσημέρι τον καλεί να φάνε στου «Μπαρμπαρόσα» παρέα με ένα φιλικό της ζευγάρι. Ο John και η Diana, μεσήλικες Αμερικανοί, στο νησί εδώ και μια δεκαπενταετία. Τον Οκτώβριο θα φύγουν για τρία χρόνια στην Αμερική, «να μαζέψουν αύρα Ατλαντικού». Αναρωτιέται τι κοινό μπορεί να έχει εκείνη μ' αυτούς τους ανθρώπους καθώς την βλέπει απορροφημένη, εκστατική, ν' ακούει για καρμικές αύρες, για ζώδια, για βουδισμό, ζεν και αποκρυφισμό, αναμεμειγμένα με πραγματιστική φιλοσοφία, με πλάνα για εξοικονόμηση χρήματος, συστάσεις εταιρειών, άυλους τίτλους και ομόλογα, κι αισθάνεται -τι ειρωνεία, αυτός από όλους τους ανθρώπους- πως πρέπει να την προστατεύσει, να της ανοίξει τα μάτια.
Τρίτη και τελευταία μέρα. Πρωινό στο λιμανάκι. Μια ομελέτα ο καθένας και ζεστός καφές. Στενοχωριέται που πρέπει να φύγει. Του κάνει σχεδιάγραμμα πώς θα τη βρει στο αεροδρόμιο (τι οργάνωση -κεντροευρωπαϊκή αγωγή σκέφτεται-, και κρατά το χαρτάκι για σουβενίρ) σε μια βδομάδα που θα περνάει από το «Ελ. Βελ.» να φύγει για Βιέννη. Θα 'χει δύο ώρες κενό μεταξύ των πτήσεων. Της υπόσχεται να 'ρθει. Δεν θα πάει. Θα φοβηθεί.
Τη συνοδεύει στο πλοίο. Βλέπει την πλάτη της ηλιοκαμένη να χάνεται στο ανέβασμα του καταπέλτη. Επιστρέφοντας, έχει αφήσει πίσω του δύο σχεδόν ακατανόητες χαρές. Τη μια, τη δική του, τη χτεσινή, την έχει αφήσει στο δωμάτιο προσεκτικά διπλωμένη να μυρίζει το γιασεμί που αποξεράθηκε, γιατί είναι η χαρά εκείνη που δεν ξέρει να διαπραγματευτεί, επειδή δεν ξέρει από πού πηγάζει, δεν μπορεί ακόμη να ξέρει, και την άλλη, τη δική της χαρά, απλά την αγνοεί, γιατί ακόμη δεν είναι σε θέση να καταλαβαίνει χαρές και άνθρωποι μαζί τι σημαίνουν.
Survival Guide
Οι Κυκλάδες στο μεγαλείο τους. Ένα νησί που αποτελεί σημείο αναφοράς για όσους παθιάζονται με τον άνεμο, τις σανίδες και το θαλάσσιο σκι. Η Χρυσή Ακτή και οι Κολυμπήθρες, οι πιο διάσημες παραλίες του νησιού, προσελκύουν τις μέρες που έχει αέρα φανατικούς σέρφερ που παλεύουν εντυπωσιακά με τα κύματα. Οι ομορφιές της, όμως, δεν σταματούν εδώ. Κρύβει ιστορικούς θησαυρούς που σηματοδοτούν την κάθε εποχή της μακράς ιστορίας της. Καλύπτει όλες τις προσωπικές μας αναζητήσεις και τις συνδυάζει με ό,τι προστάζουν οι σημερινοί καιρό και κυρίως καλό φαγητό, νυχτερινή διασκέδαση και απίστευτη ξενοιασιά!
Πώς θα πας: Από Πειραιά: Blue Star Ferries, καθημερινά στις 07:25 και στις 17:30. Καθημερινά εκτός Δευτέρας και Σαββάτου στις 21:00 (Ithaki). Δευτέρα στις 15:00 και Τετάρτη στις 18:00. Highspeed, καθημερινά στις 07:30, εκτός Τετάρτης, στις 16:30. Από Ραφήνα: Highspeed καθημερινά εκτός Τετάρτης στις 07:20.
Διαμονή: Στις Κολυμπήθρες ζούμε την πολυτέλεια στο εντυπωσιακό Astir of Paros (51976-84, www.astirofparos.gr). Λίγο έξω από τη Νάουσα (1,5 χλμ.) βρίσκεται το Angels Villas Resort (51850), με κυκλαδίτικο στυλ που συνδυάζει το νησιώτικο ύφος με την πολυτέλεια. Η καλύτερη επιλογή για να νιώσετε τι σημαίνει χλιδή και ξεκούραση στις διακοπές σας. Στις Λεύκες, το Lefkes Village (41827, www.lefkesvillage.com) για τους ρομαντικούς, με την πανέμορφη ιδιόμορφη αισθητική των μικρών παραδοσιακών σπιτιών που σχηματίζουν αμφιθέατρο και απίστευτη θέα στη θάλασσα. Το Golden Beach Hotel, στη Χρυσή Ακτή (41194) φυσικά, πού αλλού; Πάνω από την παραλία Πιπέρι της Νάουσας μας περιμένει για σικ καταστάσεις το Kanale's Rooms and Suites (52044, www.kanales.gr).
Φαγητό: Πολλές επιλογές. Διαλέγουμε στη Νάουσα, τη «Σωσώ», για μεγάλες ποσότητες ελληνικών και διεθνών γεύσεων, αγνά υλικά και σούπερ χαμηλές τιμές και στο κέντρο του λιμανιού για ψάρι και παραδοσιακούς μεζέδες, είναι ιδανικό το Ουζερί των Ναυτικών. Στην Παροικία, βολτάροντας στα στενάκια, δεν ξεχνάμε να πάμε στις Χαρούμενες Πράσινες Αγελάδες με την τοπ παιχνιδιάρικη μεσογειακή κουζίνα και στην παραλία, στο Bistrot, για αυθεντικές γαλλικές γεύσεις.
Σπεσιαλιτέ: Αυτό το λευκό ποτό που περιγράφουν ως το απόλυτο προϊόν του νησιού δεν είναι άλλο από την ξακουστή σούμα, την ντόπια τσικουδιά που δεν ξεχνάει κανείς!
Διασκέδαση: Πού να πρωτοπάς; Έχουμε και λέμε: στην Παροικία για ambient καταστάσεις στο Island, στο Kiaola για ελληνικά και margaritas. Για τους λάτρεις της τζαζ το Pirate Jazz & Blues είναι the place to be. To Brazil στην ίδια περιοχή κάνει την καλύτερη caipirigna του νησιού με διαφορά. Στη Νάουσα ο Φλεγόμενος Έλληνας και η βάφλα φράουλα που φτιάχνει έχουν ακουστεί μέχρι τα πέρατα του κόσμου και στη Μάρπησσα extreme sports και άπειρα τατουάζ όλη μέρα στο Punda Beach Club.
Παραλίες: Στην Πάρο υπάρχει μια παραλία για όλους. Εκτός από τη Χρυσή Ακτή και τις Κολυμπήθρες, οι σέρφερ και φαν των θαλάσσιων σπορ τη βρίσκουν και στο Πυργάκι, στα Γλυφά Λωλαντώνη, στην Τρυπητή και στα Τσερδάκια. Το καλύτερο και καθαρότερο νερό έχουν τα Λιβάδια, ενώ, αν επιμένετε στην οργάνωση, τότε η Σάντα Μαρία είναι για σας. Και για όσους προτιμάνε να κολυμπούν γυμνοί, τότε η Λάγγερη είναι η λύση! Καλό μαύρισμα!
Αξιοθέατα: Ο περίφημος Ναός της Εκατονταπυλιανής που σε ταξιδεύει σε μια εποχή θρύλων και μεγαλοπρέπειας αλλά και το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Βυζαντινό και το Λαογραφικό Μουσείο της Νάουσας και το Ενετικό Κάστρο της.
LifoChoice: Τα στενά σοκάκια της Νάουσας. Δοκιμάστε τα καταπληκτικά κοκτέιλ σαμπάνιας στο Come Back (6973 334061) στην παραλία του Αγίου Δημητρίου. Συνδυάστε τα με τα ντελικάτα fingerfood και με φρέσκο σούσι. Επίσης, μια βόλτα στην Αντίπαρο (τη μικρή Μύκονο όπως την ονομάζουν.) Το επόμενο σημείο ανήκει στην κατηγορία «πρέπει να το δω μια φορά στη ζωή μου»: η παραλία της Πούντας! Κάντε μια βόλτα από κει για μια βουτιά για να βρεθείτε σε μια από τις πιο ιστορικές και πολυπληθέστερες παραλίες της Ελλάδας. Για avant-garde ρούχα και top vintage επιλογές επισκεφθείτε το Angel's 925127) στην Παροικιά και στη Νάουσα. Για καλοκαιρινά φουλάρια επισκέψου το Izu (24538) στην Παροικιά επίσης.
Χρήσιμα τηλέφωνα: Δήμος 60100, κέντρο υγείας 22500-3, λιμεναρχείο 21240, αστυνομία 23333. Κωδικός περιοχής: 22840.
Web: www.paros-tours.gr, www.paros.gr.
Secret island
Γυμνοί στον ήλιο.Η βορειοανατολική γωνιά της Πάρου προσφέρει το απόσταγμα της ομορφιάς του νησιού. Από την άλλη μεριά της χερσονήσου, τη δυτική, θα βρείτε πολύ πιο ήσυχες αμμουδιές μέσα στον όρμο Λάτζερη, με πολλές απομονωμένες γωνιές, αν θέλετε να πετάξετε το μαγιό σας και να χαρείτε γυμνοί τον ήλιο και τη θάλασσα.
σχόλια