Ξαναπήγα στη Μύκονο το 2009 - είχα να πάω από το 1973, το καλοκαίρι, που, όντας φοιτητής, δούλεψα μπάρμαν στο ξενοδοχείο «Άλκηστις» στον Άγιο Στέφανο.
Αναρωτιόμουνα πόσο θα έχει αλλάξει το ξενοδοχείο, η περιοχή, το αίσθημα. Τώρα θα ήταν εντελώς αγνώριστα. Είχα πάει εκεί πριν τριάντα έξι χρόνια, από πρόσκληση ενός φίλου, του Πάνου, που είχε πιάσει νωρίτερα δουλειά στη ρεσεψιόν. Φτάνοντας ξεκίνησα ως γκρουμ, κουβαλούσα βαλίτσες όσων έφταναν ή έφευγαν, αλλά επειδή ο μπάρμαν, ένα παιδί απ' τον Βόλο, για κάποιον λόγο έπρεπε να φύγει, μου προτάθηκε η θέση του. Πήγα με μεγάλη χαρά - ήταν η χρυσή εποχή της Μυκόνου: πρίγκιπες, πάμπλουτοι ξένοι, εξαίσιες καλλονές, μορφωμένοι και πανέμορφοι άνθρωποι γέμιζαν νυχθημερόν τον πάγκο του μπαρ, πίνοντας, κουβεντιάζοντας, φλερτάροντας.
Δούλευα απ' τις εννιά το πρωί ως τις έντεκα το βράδυ κι έκανα τα πάντα: σέρβιρα, κουβέντιαζα, έβαζα μουσική, καθάριζα τα τραπεζάκια, έπλενα τα ποτήρια, σκούπιζα τελειώνοντας.
Και μετά, μαζί με τον Πάνο, κατεβαίναμε και το ξενυχτούσαμε στη Μύκονο - με τρεις ώρες ύπνο ήμουνα μια χαρά. Ετών είκοσι.
Φτάνοντας τώρα, στα 2009, σκεφτόμουνα πως δεν θα αναγνωρίσω τίποτα από την παλιά κατάσταση: τη διάταξη του ξενοδοχείου, τη ρεσεψιόν, τα δωμάτια που ήταν χτισμένα σε μικρές ομάδες, σε μπλοκ, στην πλαγιά του λόφου, το μπαρ με τα τζαμωτά γύρω και τη βεράντα μπροστά που έβλεπε κάτω ιδανικά, πανοραμικά, στον κόλπο.
Μπαίνοντας, όμως, έμεινα άναυδος: όλα ήταν τα ίδια, απαράλλαχτα σχεδόν, σαν παγωμένα μέσα στον χρόνο, ανέγγιχτα απ' τη φθορά, απ' τις εποχές, απ' τις μόδες, απ' τη δραστηριότητα των ανθρώπων. Όπως ακριβώς τότε. Σαν επινόηση της μνήμης. Μου φάνηκε περίεργο, σχεδόν εξωφρενικό, και μπήκα στη ρεσεψιόν και ρώτησα πού είναι το αφεντικό - εμφανίστηκε μια κυρία, γύρω στα εξήντα. Φαινότανε κουρασμένη περισσότερο, παρά γερασμένη - αλλά ευγενής.
Της είπα, αδέξια, γιατί είχα πάει εκεί και μετά τη ρώτησα, διακριτικά, πώς και δεν είχε αλλάξει τίποτα. Μου απάντησε πως το 1974, έναν χρόνο δηλαδή αφότου φύγαμε απ' τη Μύκονο, ο άντρας της και ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου έπαθε ανακοπή. Πέθανε ξαφνικά. Και παρότι είχε πάρει δάνεια γιατί σχεδίαζε μια γενική ανακαίνιση, αυτή, που τον διαδέχτηκε, τη ματαίωσε. Δεν είχε τις δυνάμεις, ούτε συγγενείς να τη βοηθήσουν. Και τα κράτησε αναγκαστικά όλα, όπως ήταν - ή σχεδόν, κάνοντας απλή συντήρηση στις φθορές.
Πήγαμε μαζί στο μπαρ. Ήταν πραγματικά ολόιδιο κι έσκασαν μέσα μου χιλιάδες εικόνες που συνωθούνταν, που είχαν κρατηθεί στη φραγή της μνήμης, ξεχασμένες - ήχοι από ποτήρια, φωνές, πρόσωπα φευγαλέα, μουσικές, μαλλιά γυναικών που έρχονταν το απόγευμα και μόλις είχαν λουστεί κι ετοιμαστεί για τη βραδινή διασκέδαση. Ο Βέλγος, για ένα κλάσμα, εργοστασιάρχης, που μια φορά μου ζήτησε ούζο με πορτοκαλάδα. Ο Μούντυ, ο Αιγύπτιος, που δούλευε στην κουζίνα κι έπαιζε τα πιο τέλεια κρουστά που άκουσα με τα τηγάνια και τις κατσαρόλες. Ο Ιταλός κοινωνιολόγος με την πανέμορφη γυναίκα, που μου μιλούσε συνέχεια για την Αναρχία - μπήκα για λίγο πίσω απ' τον πάγκο. Ένιωσα, αίφνης, είκοσι χρόνων - γύρισα πίσω κι είδα στον καθρέφτη: άσπρα μαλλιά, λίγα, ακατανόητη έκφραση.
Η ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου με παρατηρούσε σιωπηλή. Βγήκα στη βεράντα - θυμήθηκα, ξαφνικά, εκείνο τον κολυμβητή που κάθε απόγευμα, στις έξι, έκανε
τον διάπλου του μικρού κόλπου, πέρα-πέρα, και μετά επέστρεφε. Κατέβηκα απ'
τις σκάλες και πλησίασα στο πρώτο μπλοκ δωματίων, στα δεξιά. Κοίταξα το γωνιακό, με το μικρό μπαλκονάκι. Γύρισα να δω, στην πόρτα. Είχε το ίδιο νούμερο,
όπως τότε: 211.
Και ξαναείδα τη σκηνή: δυόμισι ή ώρα το πρωί, μέσα σ' αυτό το δωμάτιο, κι εγώ ξαπλωμένος, στο κρεβάτι, γυμνός, κάπνιζα. Η Χέλγκα, Γερμανίδα που σπούδαζε φαρμακοποιός, μόνο με το σλιπ του μαγιό, γονατιστή, στο πάτωμα, μέσα στο λοξό φως της σελήνης, ήθελε να κόψει ένα μεγάλο καρπούζι. Αλλά δεν έβρισκε μαχαίρι κι όλα στο ξενοδοχείο ήταν κλειστά. Πήγε στο μπάνιο κι έφερε ένα ξυραφάκι καινούργιο. Το ξεφλούδισε κι άρχισε να κόβει το καρπούζι προσεκτικά, λέγοντάς μου στα γαλλικά:
- Je suis une femme pratique.
Survival Guide
Το πιο διάσημο νησί του Αιγαίου, παγκοσμίως και με διαφορά. Ο μύθος λέει ότι οι Γίγαντες που σκότωσε ο Ηρακλής στη Γιγαντομαχία βρίσκονται θαμμένοι στα εντυπωσιακά βράχια του νησιού. Από το 1930 έχει γίνει πόλος έλξης του διεθνούς jet set. Αν δεν έχεις πάει στη Μύκονο, δεν έχεις πάει πουθενά!
Πως θα πας: Με πλοίο από τον Πειραιά: Blue Star Ferries καθημερινά στις 07:35. Highspeed καθημερινά στις 07:15. Νήσος Μύκονος: Καθημερινά εκτός Κυριακής στις 21:30. Με πλοίο από τη Ραφήνα: Highspeed καθημερινά στις 07:20 και στις 17:15.
Διαμονή: Στην περιοχή της Ταγκού, 10 λεπτά από το κέντρο της Χώρας βρίσκουμε το Apanema Resort (28590-2, www.apanemaresort.com), όπου η απλότητα κάνει την πολυτέλεια και τις στιγμές μας ακόμη πιο ιδιωτικές και μαγικές. Στο Cavo Tagoo (23692-5) για σικ καταστάσεις και στο Belvedere (25122) για τα δύο εξαιρετικά εστιατόριά του, το άψογο σέρβις και την πολυτέλειά του. Διαφορετικά και το κάμπινγκ στον «Παράδεισο» (22852) δεν ακούγεται άσχημη ιδέα.
Φαγητό: Ο γνωστός «Κουρσάρος» από τα βόρεια προάστια στη Χώρα της Μυκόνου με τις ίδιες πάντα υψηλές γεύσεις που μας μάγευαν όλα αυτά τα χρόνια. Το Blue Ginger (27602) έχει σωστό ταϊλανδέζικο και κινέζικο, η Aqua Taverna (26083) είναι μια μικρή γλυκιά τρατορία. Για καλό φρέσκο ψάρι στον ιστορικό Μάρκο (71497) στο Καλό Λιβάδι και στη Λία (71015), με ψαρά ιδιοκτήτη που τα λέει όλα, και για κρέας, ο Βαγγέλης(71577) στα Άνω Μερά είναι όλα τα λεφτά. Για ελληνική ποιοτική κουζίνα με εκπληκτική θέα στη θάλασσα προτιμήστε το Νίκος Gallop (24306) στον Πλατύ Γιαλό.
Σπεσιαλιτέ: Το πιο τρυφερό αλλαντικό που έχουμε δοκιμάσει ποτέ δεν είναι άλλο από τη μικρή λούζα, το μπούμπουλο με ιταλικές ρίζες, το ίδιο νόστιμη με την κανονική λούζα αλλά και με τα υπέροχα ντόπια λουκάνικα. Δεν ξεχνάμε βέβαια και την ξακουστή πιπεράτη κοπανιστή της, που δεν τις αντιστέκεσαι με τίποτα.
Διασκέδαση: Είναι η βασίλισσα της διασκέδασης και δικαιολογημένα. Στη Χώρα το Appaloosa, που σημαίνει value for money και το εννοεί, μας περιμένει με γεύσεις απ' όλο τον κόσμο, δυνατή μπάρα με δροσερά κοκτέιλ και έθνικ-ροκ μουσική (27086). Φυσικά το Super Paradise, που το ξέρουν μέχρι και οι πέτρες. Όπως και τον dance ναό που ακούει στ' όνομα Cavo Paradiso. Επίσης, φέτος συμβαίνει η τρομερή «μεταγραφή» από το Κολωνάκι στο «Κολωνάκι των Κυκλάδων». Το Rock and Roll αφήνει την Αθήνα και μετακομίζει στον χώρο του άλλοτε κραταιού Pierros. Μην ξεχάσετε να επισκεφτείτε τα θρυλικά Argo Bar και Remezzo, όπως και το Scrapa στη Μικρή Βενετία - γενικά στη Μύκονο η νύχτα δεν τελειώνει ποτέ. Στο Galleraki (27188) μπορείτε να ξεκινήσετε το πρωί με ένα θρεπτικό πρωινό και να κάτσετε δίπλα στη θάλασσα και απέναντι από τους ανεμόμυλους μέχρι το βράδυ, δοκιμάζοντας όλα τα προσεγμένα και καλοχτυπημένα κοκτέιλ.
Παραλίες: Αμέτρητες, για όλα τα γούστα και πάντα με την πιθανότητα όλο και κάποιον εξωφρενικά διάσημο να πετύχεις στο διάβα σου ή στη διπλανή ομπρέλα! Έχουμε και λέμε: η κλασική Αγία Άννα, η θρυλική και μεγαλύτερη του νησιού Paradise, το gay friendly Αγράρι, η «ιδιωτική» Κάππαρη, ο χλιδάτος Πλατύς Γιαλός, η Φτελιά για surf, η Παράγκα για βουτιές, η Ψαρρού για celebrities, η Ελιά για γυμνιστές και ο κατάλογος πάει λέγοντας...
Αξιοθέατα: Η Παραπορτιανή, ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό σύμπλεγμα 5 εκκλησιών που άρχισε να κτίζεται μεταξύ του 16ου και 17ου αιώνα μ.Χ. Η Μικρή Βενετία, η γραφική και πανέμορφη γειτονιά που μοιάζει να κρέμεται πάνω από τη θάλασσα και που το ηλιοβασίλεμά της συναγωνίζεται αυτό της Οίας στη Σαντορίνη. Το Αρχαιολογικό Μουσείο και το Λαογραφικό Μουσείο Μυκόνου, το Ναυτικό Μουσείο, η Μονή Παλαιοκάστρου και οι άφθονες και αξιοσημείωτες μεταβυζαντικές εκκλησίες της χώρας.
Lifo Choice: Σε απόσταση αναπνοής από τη Χώρα ένα ελκυστικό luxury boutique hotel, το Ostraco Suites, μας παρέχει όλες τις ανέσεις που θα μπορούσαμε να ονειρευτούμε (23396, 27121, www.ostraco.gr). Στην παραλία της Φτελιάς, το ομώνυμο μαγαζί του Νεκτάριου και του Παύλου σερβίρει αυθεντικές ιταλικές γεύσεις που σε μεταφέρουν στη Νάπολη με νεανικό crowd που ξετρελαίνει. Μην ξεχάσετε να επισκεφτείτε την γκαλερί Efimerides (79180), που ονομάστηκε έτσι επειδή βρίσκεται στον χώρο του παλιού πρακτορείου ελληνικού Τύπου, με πλούσια συλλογή από καράβια και ιαπωνικές κούκλες Ningyo αλλά και κοσμήματα και εσάρπες υψηλής ελληνικής ραπτικής. Για τον καλλωπισμό σας, ώστε να είστε έτοιμες και έτοιμοι ανά πάσα στιγμή για τη θάλασσα, τον καφέ, το μπαρ, το κλαμπ, το after και τα υπόλοιπα επισκεφτείτε το Beauty World (22158, 25202, 25145).
Χρήσιμα τηλέφωνα: Δήμος Μυκόνου 23261, 25976, κέντρο υγείας 23994 λιμεναρχείο 22218, αστυνομία 27000, 28890. Κωδικός περιοχής: 22890.
Web: www.mykonos.gr.
Secret island
Ερημική παραλία. Οι παραλίες της Μυκόνου κάθε καλοκαίρι μετατρέπονται σε πασαρέλες του εγχώριου και διεθνούς τζετ σετ, με beach bars, εστιατόρια, ξαπλώστρες, ομπρέλες, μουσική και απίστευτο συνωστισμό. Όμως, μια θαυμάσια αμμουδερή παραλία στη βορειοανατολική γωνιά του νησιού, ο Φωκός, είναι όπως την έφτιαξε ο καλός θεός, χωρίς ομπρέλες και φασαρία.
σχόλια