Ζηλεύουμε, βλέπω...
28.8.2017 | 19:20
Γιούργια...
...3.30 το πρωί πεταγομαι και ξυπνάω απο τις "ερωτικες" γκαριδες/φωνες της νεας γκομενας του απο κατω(ο οποιος οποτε φέρνει κοπελα φροντιζει να το μαθει ολη η πολυκατοικία. Η τελευταία φορα ηταν περυσι τετοιο καιρο παλι!).Τις οποιες ανετα μπερδευεις με τα γριλισματα ενος αδεσποτου γάτου που εχουμε στη γειτονιά. Με την απλη και ταπεινή μου εως τωρα εμπειρία μονο για φωνες αληθινου παθους δεν μου φαίνονται, anyway). No problem να συνευρισκονται τα παιδια οποτε γουσταρουν, κατανοητό, ευγε στο παιδι κ παντα αξιος. Αλλα εγω τι φταιω που εχω στη διαθεση μου ελαχιστες ωρες για να κοιμηθω κ να ξυπνησω απο νωρίς να παω σε μια πολυ απαιτητικη δουλειά που μονο με καθαρο μυαλο τα βγάζεις περα; (εργαζομαι στον τομέα της υγείας) Αυτη η κατασταση επαναλαμβάνεται καθημερινά την τελευταία εβδομάδα και αν συμβεί κ σήμερα λεω να σεβαστω τις μαζοχιστικες τάσεις της τυπισας και να τους στειλω δωράκι εναν μπατσο του 100 (χειροπεδα, στολη, you know).Σας εχει τύχει κάτι αναλογο; πως το χειριστηκατε;
5