ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι να μην σου τύχει να τα φτιάξεις με τέτοιον άνθρωπο. Μου πήρε καιρό να το καταλάβω γιατί είναι η πρώτη μου σχέση ,αλλά αλήθεια τώρα που ξεκαθάρισα κάποια πράγματα στο μυαλό μου είναι ολοφάνερο. Με πλησίασε ,με κυνήγησε, ήταν πολύ γλυκός, πολύ υποστηρικτικός, πολύ ήρεμος και γενικά φαινόταν υπέροχος και εντελώς τρελός μαζί μου. Κάθε μέρα τηλέφωνα, έκανε συνέχεια προσπάθεια να με δει και τα λοιπά. Εγώ ένιωσα ασφάλεια και τον εμπιστευτηκα .Ημουν και είμαι σε κάπως ευάλωττη περίοδο και του ανοίχτηκα πάρα πολυ για διάφορα θέματα. Του έδειξα πάρα πολλα, τις ανασφάλειες μου ,τις αδυναμίες μου και όσο πιο πολλά του έδειχνα τόσο πιο πολύ δενόμουν. Αυτός δεν έκανε το ίδιο και απλά υπέθετα ότι δεν είναι έτοιμος χωρίς καμία καχυποψία. Μιλάμε για ένα πανέξυπνο άτομο, μάγο στο να διαβάζει τους άλλους. Με κέρδισε εντελώς και όταν με κέρδισε αρχισαν τα προβλήματα. Συγκεκριμένα ξεκίνησε ένα σκωτσέζικο ντουζ. Την μία κρύο την άλλη ζέστη. Να μου δίνει την μία μέρα όλη την σημασία του κόσμου και την άλλη να εξαφανίζεται εντελώς. Να με βγάζει τρελή και να με κάνει να νιώθω τύψεις που ζητούσα τα αυτονόητα. Να χάνεται, εγω κάθε φορά να είμαι χάλια και μετά να στέλνει ένα ’’μου έλειψες’’ και να λυγίζω. Να προσπαθώ να δικαιολογήσω την συμπεριφόρα του με κάθε δυνατό τρόπο. Να τα ρίχνω στον εαυτό μου, να σκέφτομαι ότι γίνομαι πιεστικη, ότι χρειάζεται χρόνο και μπούρδες. Εκτός αυτού θέλει όλα να γίνονται με τον τρόπο του, να μην ξεβολευεται καθόλου και να μην προσπαθεί καθόλου . Κάθε φορά που έφτανα πιο κοντα στο να καταλάβω το τι κάνει, ξαφνικά γινόταν τόσο γλυκός όσο ήταν κάποτε. Κάνει το ελάχιστο δυνατό που χρειάζεται για να μην με χάσει. Και το χειρότερο? Nα του λέω με πληγώνει αυτη σου η συμπεριφορά, να μου λεει ότι το ξέρει και να μην αλλάζει τίποτα. Πως στο διαολο ένα άτομο που ισχυρίζεται ότι σε νοιάζεται σε βλέπει να στεναχωριέσαι και συνεχίζει το ίδιο? Πως γίνεται να λέει ότι σε θέλει αλλά σε κάθε δικαιολογημένη εκρηξή μου να μου λέει ''Σκέφτομαι ότι με κάποιον άλλον θα ήσουν πιο χαρούμενη και στεναχωριέμαι''. Δεν ξέρω αν όλα αυτα τα κάνει συνειδητά η ασυνείδητα αλλά με έχει ρίξει πολύ όλο αυτό. Ως ώρας τα έριχνα όλα στον εαυτό μου. Ελεγα ότι ,δεν είμαι όμορφη αρκετά, ενδιαφέρων αρκετά, αστεία αρκετά για να του κρατήσω το ενδιαφέρον και έτσι ενιωθα ανεπαρκής. Για αυτον τον λόγο πείσμωνα και δεσμια του εγωισμού μου προσπαθούσα να μου αποδείξω το αντίθετο δίνοντας όλο και πιο πολλά. Πλέον νιώθω σκιά του εαυτού μου, νιώθω να χρειάζομαι τόσο ένα άτομο που στην αλήθεια δεν υπάρχει αλλά ήταν απλά μια μάσκα. Ο έρωτας μου έχει φύγει, μόνο η εμμονή μένει. Δεν μετανιώνω τίποτα και σκοπεύω και με τον επόμενο τόσο ανοιχτή να είμαι. Απλά πονάω πολύ. Πάρα πολύ. Θα ήθελα να αδιαφορώ και να τα μπλοκάρω όλα όπως αυτός αλλά δυστυχώς δεν μπορώ. Πίστεψα για λίγο ότι τον αγαπάω αλλά αυτην την στιγμή τον μισώ και θέλω να δω την εκνευριστικα ήρεμη φάτσα του να χάνει τον ελεγχο.