ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω πόσοι & πόσες έχουν βρεθεί στην ίδια κατάσταση κάποια στιγμή στη ζωή τους. Έρχεται μια στιγμή που όσο δυνατός και αν πιστεύεις ότι είσαι, όσες αντοχές και αν έχεις, απλά «σπας». Διότι έμεινες δυνατός σε στιγμές και περιόδους πραγματικής σχιζοφρένειας και κάποια στιγμή θα πρέπει να πληρώσεις το «τίμημα». Και ξαφνικά σου φαίνονται όλα μαύρα και μάταια. Σου φαίνεται (ή ακόμη χειρότερα, ίσως να είναι και έτσι), πως ό,τι και αν κάνεις, σε όποιο τομέα της ζωής σου (όχι μόνο συναισθηματικό), δεν είναι αρκετό, δεν βρίσκει «αντίκρισμα», δεν έχει νόημα. Και δεν είμαι από τους ανθρώπους που δεν έχουν υπομονή. Ίσα ίσα, ίσως η υπερβολική υπομονή να ήταν το πρόβλημα μου. Και πας να «σηκωθείς», διότι έχεις μάθει να μην τα παρατάς, όμως μόλις το κάνεις, λες «και γιατί; Ποιος ο λόγος; Τι κατάλαβα τόσα χρόνια που πάλευα; Τι νόημα έχει;». Όπως είπα, δεν ξέρω πόσοι έχετε βρεθεί σε αυτή τη κατάσταση. Οι στενοί μου φίλοι με χαρακτηρίζουν από «μαύρο σκυλί» ως «ρομπότ», κυρίως για να διασκεδάσουν το γεγονός ότι αντέχω πολλά. Όμως δεν είναι έτσι ή… δεν είναι έτσι πάντα. Ελπίζω να είναι απλώς μία «φάση» αν και… πρώτη φορά συλλαμβάνω τον εαυτό μου με τέτοιες σκέψεις. Ωστόσο, αυτό προσπαθώ να μην φαίνεται προς τα έξω. Ακόμη και οι πιο κοντινοί μου άνθρωποι θα πουν «α, αυτός, μια χαρά είναι, αστειεύεται, κάνει σχέδια, κ.λπ.». Αυτά λίγοι τα καταλαβαίνουν, και ακόμη και αν τα καταλάβαιναν, δεν μπορούν να βοηθήσουν. Άλλωστε, λίγο πολύ ο καθένας κουβαλάει τα δικά του θέματα και τις δικές του σκέψεις. Πιστεύω στο ότι «το βαθύτερο σκοτάδι είναι λίγο πριν το ξημέρωμα», αλλά όσο ακόμη βλέπεις το σκοτάδι, λίγη όρεξη έχεις για ευχάριστες σκέψεις. Απλά ήθελα να το μοιραστώ εδώ μαζί σας ανώνυμα. Που ξέρεις, ίσως και αυτό βοηθήσει λίγο.