ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παντού υπάρχουν γυναίκες να προσπαθούν με κάθε μέσο να γίνουν αρκετές, να γίνουν τέλειες...Όλες το έχουμε κάνει η καθεμία με τον δικό της διαφορετικό τρόπο και όλες έχουμε έναν σκοπό, την αποδοχη, την προσοχη και την αγάπη. Αλλή θεωρεί ότι θα είναι αξια των παραπάνω, αν αποκτήσει το τέλειο σωμα και το τελειο μακιγιαζ/νύχι. Αλλη πάλι, θεωρεί ότι ενδιαφερουσα και αγαπητη θα την κάνει το να καταπιέι έναν πάγκο βιβλια, να μαθει κιθάρα και να πάρει το σούπερ πτυχιο. Αλλη πιστευει ότι όσο πιο δημοφιλής, ανεξαρτητη, κοντη , ψηλη , χοντρη, αδυνατη, γατούλα, σκύλα ,ξινή ή γλυκιά είναι τόσο πιο ευκολα θα βρει αυτο που ψάχνει. Και έρχομαι και σας λεω και το πιστευω, ότι όλα αυτα είναι μπούρδες. ΜΑΛΑΚΙΕΣ και το εννοώ με όλο μου το είναι. Για να μην παρεξηγηθω, δεν λεω ότι ειναι λάθος μια γυναίκα να κάνει οτιδηπότε από τα παραπάνω, λέω ότι το να κυνηγάει κάποια την τελειοτητα ,ότι και να σημαίνει αυτό δεν την εξυπηρετει. Και όταν λέω ότι δεν την εξυπηρετει, εννοώ ότι δεν θα κάνει κανέναν να την ερωτευτεί και να την αγαπήσει. Σιγουρα θα κερδισει την εκτιμηση και θαυμασμο ορισμένων αλλά ποτέ αγαπη και ερωτα. Ο έρωτας είναι ξεκάθαρα θέμα ενεργειας...Όλες μας είμαστε αρκετές και όλες μας μπορούμε να είμαστε γοητευτικές. Συμφωνώ στο ότι είναι ομορφο να φροντιζουμε τον εαυτό μας και να αυτοβελτιωνομαστε αλλά αυτη η αυτοβελτιωση δεν πρέπει να γινεται με φοβο. Τον φοβο του πως αν δεν ειμαι ετσι, αν δεν έχω αυτο και αν δεν κάνω εκείνο θα είμαι μόνη.Αυτός ο φόβος του ότι είμαστε λίγες είναι που μας κρατάει θαμπές και τρομαγμενες. Για να υπάρξει ελξη, πρέπει πρώτα να υπάρξει αυθεντικότητα, αυθορμητισμος και ζωντάνια και όσο κάποια προσπαθεί να είναι τέλεια δεν τα διαθέτει αυτα. Και...Δεν είμαι καμία ’’θεα’’ που τα λέω αυτα σαν παρηγορια στον αρρωστο. Είμαι ενα απλό κορίτσι που μόλις αποφάσισε να είναι ο εαυτός του και να ανοιχτεί βρήκε αυτό που ήθελε. Είμαι μετρια εμφανισιακά, είμαι κάπως αδέξια και ανωριμη, υπερβολικά συναισθηματικη και ευαίσθητη και συχνα τόσο αυθορμητη που λέω και κάνω επικινδυνα και χαζά πραγματα. Δεν είμαι ιδιαίτερα ψαγμένη και κουλτιάρα και απεχω πολυ απο το προτυπο της μοιραιας γιατι συχνα θυμιζω μωρο παιδι. Το αγόρι μου είναι απλά υπεροχος και ενω έχει τόση πέραση σε κοπέλες φαινομενικα πολύ καλύτερες από εμένα δεν ξεκολλάει. Όταν τα φτιάξαμε εβγαινα απο μια πολυ ασχημη φαση και δεν ειχα καθολου παρεες και τα λοιπα και δεν τον ενοιαξε ούτε ελάχιστα. Τον τελευταίο χρόνο που άλλαξα τρόπο σκέψης και επομενως και τροπο που σχετιζομαι με το περιβάλλον μου γιατι συνειδητοποιησα τα παραπάνω, βλέπω να έχω τρομακτικα μεγάλη περαση σε φαση που μοιαζει σαν να εχω αντρομαγνητη. Χωρίς να αλλάξω τίποτα, εκει που με ελεγαν μπάζο, τώρα με λένε όμορφη. Αυτά, δεν θα σας τα πουν ούτε οι φίλες σας, ούτε το ιντερνετ, ούτε η τηλεοραση ούτε καν οι ιδιοι οι άντρες. Οι τελευταιοι ιδιως , ΝΟΜΙΖΟΥΝ οτι θέλουν τις ωραιές και τις ψαγμενες, όταν στο τελος καταλήγουν να ερωτευονται κοριτσια σαν εμενα ακρως ελαττωματικα σε εισαγωγικα. Και να θυμαστε οτι η πειφανειακη και φθηνη προσοχη δεν συνεπαγεται αφοσιωση και αγαπη, ποσες κοπελες εχουν το πρωτο και οχι το δευτερο ούτως ή αλλως; Εσείς μονες σας πρεπει να πιστεψετε ότι είστε αρκετες και όλα θα πάνε καλα. Αλήθεια λέω!.