ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τελευταίο καιρό  μετα απο απο μια έντονη ενδοσκόπηση και παρατήρηση της παιδικής μου ζωης, με κατακλύζουν συναισθήματα θυμού, οργής και θλίψης, μου έρχονται στο μυαλό οι  συνεχείς ( επιπλίξεις και φωνές μάνας, ειρωνίες, και παραμέληση απο πατέρα)  που είχα ασυνείδητα ξεχάσει.Αναβίωση περιστατικων και βιωματων που με έχουν επηρεασει και με ακολουθούν εως σήμερα ως συχνοί φόβοι και πανικοί.Είναι η συνειδητοποίηση με λύπη και απόγνωση ότι οι γονείς μου ποτέ δεν πήραν στα σοβαρά τον ρόλο τους ( σημαντικότερο ) και κοίταζαν να ντιμετωπίσουν με συνέχη λάθη τις δικές τους ανάγκες και αδυναμίες  και παράλληλα να καλύψουν η να απωθήσουν ελείμματα και τραυματα που προέβαλαν σε εμάς.Μέσα απο τους καυγάδες,συγκρούσεις, εντάσεις σε συνδιασμό με οικονομικές δυσκολίες μας διδαξάν ότι ο κόσμος είναι απρόβλεπτος, ασυνεπής, τρομακτικός και γεμάτος αδικία. Το χειρότερο όμως είναι ότι καταλαβαίνω ότι δεν είχαν κοινωνική γνώση, δεν γνώριζαν ένα έντεχνο τρόπο να υπάρχεις μαζί με τους άλλους και μας δίδαξαν μια λανθασμένη και αναποτελεσματική τακτική αντιμετώπισης της ζωής. Με αποτέλεσμα να βγούμε τρομοκρατημένοι στον πραγματικό κόσμο και να γίνουμε «μεζές στα δόντια» του κάθε πονηρού και αδίστακτού ανθρώπου.Τώρα έχω θυμό και θλίψη αλλα και μια απελπισία να με ακολουθεί.