ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για την ακρίβεια, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αισθάνομαι πάντα μικρότερη από τους συνομιλήκους μου, ίσως γιατι μοιάζω μικρότερη. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι έχω κάποιο θέμα αυτοεκτίμησης αλλά δεν ισχύει κάτι τέτοιο αφού με θεωρώ ικανή με τον τρόπο μου να ανταπεξέλθω σε ότι αντιμετωπίζω. Πλέον πιστεύω ότι είναι θέμα χαρακτήρα. Ενθουσιαζομαι με το παραμικρο, εχω πολυ ενεργεια, κλαιω πολυ ευκολα, εμπιστευομαι ,αγαπαω και μισω επισης ευκολα και πολλες φορες φερομαι με αφελεια. Βλέπω τις άλλες κοπέλες στην ηλικία μου να αποκτούν αέρα γυναίκας, ενω εγω νιώθω εντελώς κοριτσάκι . Χαρακτηρισμοί όπως ''μικροβιο, γλυκουλα ,νιανιαρο'' με ακολουθουν παντου. Συχνά οι άνθρωποι γίνονται προστατευτικοι μαζί μου, ή θεωρουν λανθασμένα ότι μπορούν να με εκμεταλλευτουν. Δεν είναι οτι μπεμπεκιζω επιτηδες ή κάτι τετοιο, απλά μάλλον βγάζω μια παιδικοτητα χωρίς να το καταλαβαίνω. Πλεον ενω κάποτε το εβλεπα σαν μειονεκτημα, το έχω αγκαλιάσει πληρώς και το χρησιμοποιω όσο μπορω προς το οφελος μου. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κανένας που να ταυτιζεται με ότι περιγράφω, θα με ενδιεφρε πολυ σχολιο του/της.