ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

....καθε βραδυ πριν κοιμηθώ σκεφτόμουν οτι ημουν ορφανη και ζουσα σε ορφανοτροφείο σε στυλ τσικιτιτας και ειχα διπλή ζωη:τα βραδυα γεμιζα με γκραφιτι τη πολη ή παρακολουθουσα το ξημερωμα ζωγραφιζοντας στη σκεπή του.ορφανοτροφείου. Γενικα ειχα πολυ ωραια ζωη και με.επαιρνε ο.υπνος ευκολα. Τωρα πλεον μετα απο πιεση των γονιων μου εχω χρονια να ζωγραφισω και πλεον καθε φορα που κλεινω τα ματια μου προσπαθώ να ονειρευτώ το.ιδιο αλλα τιποτα...κενό..γιατι αραγε;;;