ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...έγινα δεκτη σε ενα ταχυρρυθμο πρόγραμμα επιμόρφωσης στη Βιέννη. Στο διάστημα των 3 εβδομάδων που εμεινα, μια ημερα κανοντας μόνη βόλτες στην πόλη, περασα εξω απο το Πολυτεχνείο. Σταθηκα να διαβάσω μια αφίσα. Και τοτε βγήκες εξω. Με ειδες, σε είδα. Κι εκεί σταμάτησε ο χρόνος. Με ρώτησες αν χρειάζομαι κάτι. "Ναι, την αγάπη στη ζωή μου", σκέφτηκα. Επαναφέροντας ομως τον εαυτό μου στην πραγματικότητα σου απάντησα ότι με ενδιαφέρει η εκδήλωση μουσικής απόψε. Μου εξηγήσες που είναι. Σε ευχαρίστησα κάνοντας μια ταυτόχρονη βουτιά στα γαλάζια σου μάτια. Το βράδυ, έξω απο την Κρατική Όπερα, σε είδα εκεί. Με είδες απο μακριά. Με θυμοσουν. Με καλεσες δίπλα σου με ενα χαμόγελο και διπλα οι πλανοδιες μπάντες έδιναν τον ρυθμό... Η συνέχεια γράφτηκε στον εξώστη της Οπερας, στα στενα καλντερίμια, στα καφέ, στα παρκα και τους βασιλικούς κήπους, στην αγκαλιά του Δούναβη... μέχρι που το αεροπλάνο υποδηθηκε τον ρολο της κακιας μάγισσας. Με πήρε μακρια σου. Πρίγκιπα μου... αύριο με την μεσημεριανή πτήση της Austrian θα κανω την ευχή με την οποία με αποχαιρέτησες αληθινή.Εξάλλου, η χώρα μου με διώχνει καιρό τωρα, μερα με τη μέρα... Κι επίσης...το χέρι μου δεν το κράτησε κανείς όπως εσύ... τοσο ζεστά κι ευγενικά......ΕΡΧΟΜΑΙ... και μόνη μου αποσκευή ο έρωτας.