ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα οι άνθρωποι να μην ήταν τόσο επικριτικοί, σε βαθμό αγένειας, με όσους παραμερίζουν, με όσους μένουν στην άκρη για να περάσουν αυτοί.Η γενιά μας (εγώ είμαι 33), αλλά ίσως και η γενιά των σημερινών σαραντάρηδων, σαράντα +, κάνει ένα τεράστιο λάθος.Βλέπω ότι αρκετοί κατακρίνουν τις παλαιολιθικές μεθόδους ''σκληραγώγησης'' των γονέων ή των παππούδων μας, που ήταν ωμοί κάποιοι από αυτούς τόσο στα λόγια όσο και στις πράξεις. Μπράβο που κατακρίνουν αυτές τις μεθόδους.Αλλά βλέπω ότι και οι νέοι άνθρωποι, στην ουσία εκεί γυρνούν. Γίνονται αυτό που είπαν ότι ποτέ δεν θα γίνουν. Είτε γράφουν αγενή διαδικτυακά σχόλια, είτε λένε στους άλλους πρόσωπο με πρόσωπο, χωρίς ίχνος ευγένειας τη γνώμη τους. Πιστεύεις ότι ο συνομιλητής σου κάνει λάθος; Ότι δεν είναι δυναμικός; Ότι είναι κλειστός, ευαίσθητος;Αν θες να έχεις επικριτική στάση απέναντί του (για το καλό του, όπως έχω ακούσει να λέγεται συχνά, αχ! αυτή η δικαιολογία), τότε κάντο με ευγένεια.Όχι με το στυλ ''φίλε, σταμάτα να είσαι φλώρος ή μαλάκας, θα σου πω εγώ τον τρόπο, γιατί εσύ φταις για όλα, κακομοίρη, κτλ...Αυτή η στάση ζωής, μου θυμίζει κι ένα περιστατικό από τη μακαρίτισσα τη μητέρα μου, που πάντα έδινε φαγητό ή γλυκό σε μένα ή στους συγγενείς μας ή σε όποιον τύχαινε να βρεθεί δίπλα της, κι έτσι κάποια στιγμή της είπε μια κυρία ''μάλλον δεν σου αρέσει καθόλου η σοκολάτα, ε; όλο τη μοιράζεσαι''.Απλοϊκό, αλλά καταλαβαίνετε τι θέλω να πω.Εμείς λοιπόν που είμαστε στο περιθώριο, που δεν κάνουμε φασαρία, οι πίσω-πίσω που έλεγε κι ο Παλαντζίδης, δεν είμαστε εκεί επειδή ντε και καλά, αναγκαστικά το θέλουμε. Είμαστε διακριτικοί εκ γενετής τόσο απλά.Είμαστε ντροπαλοί. Δεν χρειάζεται οι άλλοι να μας κατακρίνουν με άσχημο τρόπο, με αγένεια, στο όνομα του δήθεν ''για να ξυπνήσετε, σας τα λέμε ρεεεεεε!!!!''.Κι εμείς θέλουμε φίλους, θέλουμε ταίρι, θέλουμε αγάπη, θέλουμε να περνάμε όμορφα, θέλουμε να αμοίβεται ικανοποιητικά η εργασία μας, θέλουμε όλα τα καλά μιας ανθρώπινης ζωής. Και τα διεκδικούμε (ο καθένας με τον τρόπο του). Δεν γεννηθήκαμε για να είμαστε όλοι στην πρώτη γραμμή, για να φωνάζουμε με τη ντουντούκα. Έχουμε μια συστολή ως προς αυτό.Η άμαξα όμως χρειάζεται και τον πρώτο και τον τελευταίο τροχό της για να κινείται.