ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήσουν, είσαι και θα είσαι για μενα παντα ένας ευγενικός, γλυκός και καλόκαρδος ανθρωπος που μονο καλό μου εχει κάνει. Κριμα που σε εψαξα και με τη βια μπηκα για λιγο στη ζωη σου, εστω κι απο αποσταση. Δεν επρεπε. Δεν ηθελα να χαθει ο σεβασμός και η εκτιμηση. Μου εδειξες ανταπόκριση και έχασα τη λογικη μου, εξέθεσα τα συναισθήματα μου ως γνησια ανοητη.Μετα τα ερωτηματικα στο κεφαλι μου, τα "γιατι" δε με έψαξες κι εσυ τοσο καιρο αφου με ηθελες οπως ελεγες. Και μετα οι αμυνες μου. Εγινα στα ματια σου ενα τερας. Ανεπανορθωτα. Ποσο λυπάμαι. Ηθελα να θυμάσαι πως ημουν πριν. Ηθελα να θυμάμαι το ζεστο σου χαμογελο και τα μαγνητικα σου μάτια. Τα κατέστρεψα ολα για να ζησω τι. Ενα συγνωμη απο την ψυχη μου μεσα για τη λυπη που σου εδωσα. Εσυ μονο μου προσφερες. Βοηθεια, χαρα, μουσικες. Εγω; Τιποτα. Απο την πρωτη μερα, μια συνεχη ροη ενεργειας ενιωθα πως υπήρχε μεταξυ μας. Καθε στιγμη κατι με τραβούσε σε σενα. Οπου κι αν ησουν γυρω. Και κατι τελευταιο...Ηθελα να ζω ξανα και ξανα, καθε μερα, τη στιγμη που ηρθες, ανοιξες την πορτα με δυναμη, σταθηκες διπλα μου και με τα βιβλια στο χερι, κουβεντιαζαμε. Μυριζε μονο το γλυκο αρωμα του καφε σου. Εκεινες τις στιγμες ένιωθα πως ημουν μεσα στην αγκαλια σου. Ευχαριστώ.