ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πιάνω τον εαυτο μου να αναρρωτιεται διαρκως για διαφορα και οσο μεγαλώνω, μεγαλωνουν και τα ερωτηματα. Ερωτηματα σχετικα με τον εαυτο μου, τα θελω μου. Οσο αυτο συμβαινει τοσο πιο κενη και αδια νιωθω. Δεν βρισκω ικανοποιηση πουθενα και σε τιποτα. Θα μπορουσε κανεις να πει πως τα εχω ολα, ολα εκτος τον ερωτα. Απο μικρο παιδι ημουν τοσο ονειροπολα που το σκεφτομουν διαρκως, τωρα που μεγαλωσα το σκεφτομαι πιο πολυ αλλα αντι να με γεμιζει ελπιδες και προσονη με γεμιζει απελπισια και στεναχωρια. Ειναι αραγε τοσο σημαντικο κομματι στη ζωη του ανθρωπου, ωστε η ελλειψη του να σε αφηνει μισο..Μοιαζω τοσο ηρεμη μα κρυβω μια τρικυμία μέσα μου. Οχι, δεν ξερω να κρυβομαι ουτε στο ελαχιστο απλα με καλυπτει η ανθρωπινη σαρκα και η μορφη που εχω πάρει. Νιώθω τοσο μόνη, θα βρεθούν χιλιάδες να που οτι δεν εισαι μόνος απλά για να νιώσουν οι ιδιοι μια ανακουφιση, απλα γιατι βρίσονται σε καλύτερη η χειροτερη φαση και συμπονούν. Δεν θελω ομως ουτε την συμπονια σας ουτε την παρηγοριά μα ουτε την λυπη σας. Αφηστε με να νιώσω μονη. Κανένας δεν καταλαβαινει γιατι κανενας δεν βιωνει την ζωη οπως εσυ. Δεν βρίσκω το νόημα της ζωής πουθενα. Ναι η ζωη ειναι μυστηριο, ειναι μαγεια μα αυτο δεν εχει παντα καλή εννοια. Το λέω γιατι εγω έδωσα στη ζωη αυτο το μυστυριώδες περιεχόμενο και περιμενα πολλα και δεν περιοριζόμουν μονο στα καλα ..Περίμενα πολλα απο μενα απο την ζωη μου και να μαι εδω μην εχωντας κανει τιποτα προσπαθώντας να βγαλω μερικα κυμματα των συναισθηματων μου προς τα εξω, ετσι μηπως και κοπασει λιγο η μαινόμενη τρυκυμια μεσα μου..Αλλά μπα