ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χτες Κυριακή πήγα και είδα σε κάποιον χώρο που κάνει προβολές την αριστουργηματική ταινία '' the night porter''.Ήταν η τρίτη φορά στη ζωή μου που έβλεπα την ταινία και γοητεύτηκα γι' άλλη μια φορά.Μια παρέα πέντε ατόμων πίσω μου χασκογέλαγε βλακωδώς, απάνταγε στο κινητό της και...γενικώς τα γνωστά των προβολών, εκεί που δυστυχώς φυτρώνουν άσχετοι.Σε μια άλλη παρέα ανδρών, η οποία μάλιστα παρέα αποχώρησε στο διάλειμμα, έκανε παρατήρηση, είπε δηλαδή ''σσσ...'' μια θαυμάσια δεσποινίς που καθόταν μπροστά μου, η οποία μάλιστα στο διάλειμμα έβγαλε ένα υπέροχο βιβλίο και διάβαζε.Μπράβο στην άξια σινεφίλ δεσποινίδα, είναι από τους ανθρώπους που μου δίνουν ελπίδα ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι σαν και μένα.Εγώ βέβαια ποτέ δεν λέω σε κάποιον που κάνει φασαρία να σωπάσει, το έχω καταλάβει άλλωστε εδώ και αρκετά χρόνια ότι ζούμε ανάμεσά τους δυστυχώς και δεν ζουν ανάμεσά μας. Κρίμα, αλλά δεν πειράζει. Επιβιώνουμε.Είναι αρκετά αμφιλεγόμενη ταινία, η Σαρλότ Ράμπλινγκ δίνει μια τρομερή ερμηνεία, το ίδιο και ο Ντερκ Μπόγκαρτ στο ρόλο του Μαξ, αλλά αυτό που με συγκλονίζει κάθε φορά που βλέπω την ταινία είναι το φινάλε.Από πίσω μου σχολίασαν γελώντας ''μα τι άσχετο, ανέβηκαν πάνω στη γέφυρα και τους πυροβόλησαν, ε, και; χαχαχαχαχα''. Ξέρω πού ζω, οπότε δεν μου έκανε καμία εντύπωση. Απλά θέλω να πω πόσο μεγαλειώδες είναι το φινάλε της ταινίας που δείχνει ότι και να θες, δε γίνεται τελικά να ξεφύγεις από το παρελθόν σου, ο κόσμος μια ζωή θα σε κρίνει γι' αυτό, ακόμα κι αν θες να ξεφύγεις εσύ. Γι' αυτό στο τέλος ο Μαξ φοράει τη στολή του και βγαίνει έξω με τη Λουτσία, για να δείξει στην κοινωνία ότι αυτό θέλετε λοιπόν, ε; μια ζωή να αναπαριστώ το παρελθόν μου, αυτό αντιπροσωπεύω μια ζωή. Τον παλιό βασανιστή της τωρινής μου ερωμένης. Κια φυσικά πάνω στη γέφυρα γράφεται ο τραγικός επίλογος. Γιατί μόνο μετά θάνατον θα είναι ευτυχισμένοι οι δύο ήρωες. Η ζωή δεν έχει χώρο γι' αυτούς. Συγκλονιστικό φινάλε!Τέλος, θέλω να πω ότι αν κάποιος μου έλεγε να απαρνηθώ την αγάπη μου για το σινεμά, το θέατρο, τη μουσική και τη συγγραφή για λίγη παρέα, θα έλεγα όχι.Δηλαδή, ένιωσα υπερήφανος που ήμουν μόνος μου, όπως χρόνια τώρα, και βίωσα άλλη μια αξέχαστη κινηματογραφική εμπειρία, παρά να ήμουν μέλος της παρέας των πέντε ατόμων που χασκογέλαγε βλακωδώς και μιλούσαν μεταξύ τους ή στο κινητό τους πίσω μου.Τέτοιες συμπεριφορές αγένειας στην καθημερινότητα, αγένεια στο σινεμά, στο θέατρο, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, με κάνουν να σκεφτώ ότι η μοναξιά ίσως να είναι ευλογία τελικά. Και είναι ανόητο να παραπονιόμαστε γι' αυτή.ΟΧΙ, δεν θα ήθελα να είμαι μέλος μιας παρέας που αδυνατεί να καταλάβει ότι δεν λειτουργούμε σε όλους τους χώρους σαν να είμαστε στο δωμάτιό μας. Και να κοροϊδεύει κάτι που αδυνατεί να καταλάβει.Καλύτερα μόνος! Κι εσείς οι μόνοι να μην απογοητεύεστε τελικά, δεν αξίζει. Όχλος είναι κι αυτός που ρίχνει ξύλο στη Λόρενς στο αριστουργηματικό ''mother!'' και καταλαβαίνουμε πολύ καλά τι αντιπροσωπεύει.(Όσοι έχουμε ικανότητα αντίληψης).Δεν θα άλλαζα την ικανότητα αντίληψής μου για όλη την παρέα του κόσμου!Και αν είμαι τυχερός, ίσως βρεθώ με έναν άνθρωπο που να αλληλοσυμπληρωνόμαστε μέχρι το τέλος της ζωής μου. Ένας αν βρεθεί, θα νιώσω ότι έχω όλη την τύχη του κόσμου. Αλλιώς δεν πειράζει. Όλα καλά.