ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω την ανάγκη να σας μιλήσω για την εμπειρία να αλλάζεις απο θεατής κ να γίνεσαι πρωταγωνιστής σε μια συμφορά. Πόσοι φίλοι μου είχαν χάσει τον πατέρα τους απο καρκίνο, και εγώ ακόμα πίστευα ότι ο δικός μου δεν πρόκειται να πάθει ποτέ τίποτα. Ότι είναι ατρωτος. Το ίδιο πιστεύουν κ οι εναπομείναντες φίλοι φίλες που δεν έχουν χάσει τον πατέρα τους, ότι είναι θεμα φοβερής ατυχίας κ δεν πρόκειται να συμβεί σε αυτούς. Εγώ έχασα τον πατέρα μου μέσα σε έναν χρόνο. Πως λέμε σήμερα Καλημέρα πατέρα? Σκεφτείτε το σήμερα σε έναν χρόνο απο τώρα να έχει πεθάνει σε ενα κρεβάτι νοσοκομείου -40 κιλά και να τον βλέπεις κυριολεκτικά να ξεψυχαει μπροστά σου. Τόσο κοντά είναι ο θάνατος, και αν νομίζεις ότι εγώ κ άλλοι τόσοι ειμασταν "άτυχοι" κάνεις τεράστιο λάθος. Έχουμε όλοι ένα κοινό, είχαμε πατεράδες που δεν έδιναν δεκάρα για γιατρούς κ εξετάσεις. Κάνανε μια αιματολογικη κ κάνα καρδιογράφημα κ τέλος. Ούτε κολονοσκοπηση ούτε γαστροσκοπηση ούτε αξονική ούτε τπτ. Αν το διαβάζεις αυτό, κλείσε ραντεβού για τα παραπάνω Κ πήγαινε τον με το ζόρι. Αν δεν του βρουν τίποτα, βγες έξω κ γλεντα. Αν του βρουν κάτι στο αρχικό στάδιο, πάλι βγες κ γλεντα, θα το έχεις προλάβει. Αν δεν τον πας όμως δεν θα πάει και αν δεν πάει μην παίζεις με τις πιθανότητες... πίστεψε με, δεν θες να μπλέξεις με καρκίνο. Και μην αρχίζεις τα "εμένα ο πατέρας μου δεν καπνίζει τρώει φρούτα κ τρέχει 5 χιλιόμετρα κάθε μέρα" γιατί θα σου απαντήσω ότι τα ίδια έκανε και ο δικός μου ώσπου 1 μέρα που δεν ένιωθε πολύ καλά πήγαμε με τα χίλια παρακάλια στον γιατρό, για να μας πει ότι είναι γεμάτος καρκίνους. Και 1 χρόνο μετα να τον χάσω. Εγώ δεν ήξερα, και το πλήρωσα. Εσυ?