ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχω φίλους,έχω λίγους και καλούς,εγώ τουλάχιστον έτσι τους θεωρώ.Η ρουτίνα της καθημερινότητας μας απομακρύνει σιγά σιγά,ξέρω ότι είναι στο χέρι μας να τη σπάσουμε αλλά μάλλον κανενός το χέρι δεν θέλει.Όμως δεν είναι αυτό που θέλω να εξομολογηθώ.Δεν ξέρω αν ευθύνονται αυτοί που νιώθω μόνη ή ο ίδιος μου ο εαυτός.Θέλω να τρέξω να ανακαλύψω κάθε γονιά της Αθήνας και δεν έχω έναν άνθρωπο να το κάνω αυτό.Στις δύσκολες στιγμές πιστεύω ότι ούτως ή άλλως μόνοι τις περνάμε οπότε δεν το αναφέρω καν.Όλοι αναζητούν έναν καφέ Σάββατο βράδυ που βγαίνει ο κόσμος για να τους δει.Θέλω να πάω για καφέ την Πέμπτη το απόγευμα,το πρωί όταν δεν έχουμε σχολή.Να μιλήσεις ουσιαστικά με τον άλλον,να μάθει και να μάθεις πώς περνάν οι ζωές σας,αν είστε ευτυχισμένοι..Όχι το κλασσικό τι κάνεις,καλά και ύστερα ας κάνουμε τσεκ ιν,ινσταγκραμ στορυ,κανα λαιβ,να σχολιάσουμε ποιος είναι αυτός,ποιος είναι εκείνος,ποιος μπήκε,ποιος βγήκε.Ξέρω ότι η εξομολόγησή μου είναι φουλ μπερδεμένη αλλά μάλλον είμαι κι εγώ.Ελπίζω εσύ που αποφασίσεις να το διαβάσεις να μην κουραστείς πολύ,ξέρω ότι δεν βγάζει νόημα απλά είχα την ανάγκη να το βγάλω από μέσα μου.Έστω και με αυτόν τον τρόπο!