ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι αντικοινωνική και την έβγαλα μες στο σπίτι κάποια χρόνια, τώρα έχω κάτι συναναστροφές αλλά βαριέμαι να βγαίνω. συνήθισα δεν ξέρω, κανένας δεν μου κάνει, πρέπει να κρύβω την ανύπαρκτη ζωή μου, ένας αγώνας για να βγεις για ένα καφέ, να χαζέψεις 2 βιτρίνες και μέχρι εκεί, όλοι μοιράζονται με άλλους τις ζωές τους, ε καλά κάνουν, τι εμένα θα περίμεναν? δεν μπορώ να έρθω κοντά με άλλους, έχει τύχει και να βγω και να κράζουν ένα παιδί πως και δεν έχει κάνει σχέση σε χ ηλικία, λέω τώρα δέσαμε, αφού και η δική μου ερωτική ζωή ανύπαρκτη είναι. Ποια φιλία και πράσινα άλογα. Δεν τους επιλέγω κιόλας ότι προκύψει αφού παραμένω κοινωνικά στόκος, όλα μέχρι ενός σημείου βελτιώνονται. Και η αλήθεια είναι ότι οι πιο ανοιχτοί άνθρωποι σε γνωριμίες είναι αυτοί που δεν ταιριάζω κιόλας, οι εξωστρεφείς , που φωνάζουν , βγάζουν σέλφι κτλ οι ήπιων τόνων χάνονται και αυτοί μες στο πλήθος. Βαριέμαι αλλά και μες στο σπίτι που κάθομαι πάλι τίποτα καλό δεν πρόκειται να έρθει.