ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παλιά μου φαινόταν πολύ περίεργο όταν κάποιος άνθρωπος ηλικιωμένος έπιανε κουβέντα είτε στη μητέρα μου όταν εκείνη ζούσε είτε σε μένα. Μιλάω για αγνώστους. Δεν το έβρισκα κακό ούτε ενοχλητικό απλά λίγο παράξενο. Σκεφτόμουν έτσι μικρός που ήμουν ''μα τώρα αυτός ή αυτή, τι τα λέει σε εμάς, τι εκτίθεται σε εμάς, παρέα δική του δεν έχει;''.Έπρεπε να περάσουν χρόνια, να ζήσω διάφορα και η μοναξιά να γίνει βίωμά μου και μάλιστα σε πολύ νεότερη ηλικία από τους τότε ηλικιωμένους για να καταλάβω και κυρίως να νιώσω ό,τι πιθανόν ένιωθαν κι εκείνοι.Γιατί μόνο αν ζήσεις κάτι εσύ ο ίδιος, τότε μόνο μπορείς να μπεις πραγματρικά στη θέση του άλλου και ίσως, ίσως και να τον καταλάβεις.