ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καθε μερα σκεφτομαι πως δεν υπαρχει ελπιδα σε αυτη την χωρα,καθε μερα με κατακλυζουν το αγχος και η αγωνια...Το σκεφτομαι εμμονικα πια και δεν ξερω πώς να το χειριστω...Ειμαι 27χρονων,σε μια part-time δουλεια που δεν σχετιζεται με τις σπουδες μου,2 μαθηματα για να παρω το πτυχιο μου,το οποιο καθυστερησε και αισθανομαι σαν χαμενη!Σκεφτομαι διαρκως τι θα κανω χωρις καμια εμπειρια στο αντικειμενο σπουδων μου.Θα με παρουν πουθενα?Γενικα,σκεφτομαι πως ολη η ζωη μου,μεχρι στιγμης,δεν ηταν παρα ενα λαθος...Και πως δεν προκειται να ξεφυγω.