ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στην Α' είχα την κυρία Αφροδίτη. Είχε ξανθά μαλλιά και ήταν αδύνατη, αλλά είχε μια φωνή καμπάνα. Ήταν η πιο τσαμπουκαλού δασκάλα. Δεν καθόταν ποτέ στην έδρα της . Β', Γ', Δ', την κυρία Έφη. Το ακριβώς αντίθετο. Πολύ ευαίσθητη, έβαζε τα κλάματα με το παραμικρό, πχ όταν κάποιος γονέας διαφωνούσε μαζί της για ένα βαθμό που είχε βάλει. Αλλά οργάνωνε τα καλύτερα θεατρικά στο τέλος της χρονιάς. Στην Ε' είχαμε τον κύριο Νίκο. Δεν ξέρω αν έφταιγε η ηλικία που ήμασταν ή η ιδιοσυγκρασία του συγκεκριμένου δασκάλου, πάντως ήταν μια πολύ ανήσυχη χρονιά. Μου έχει μείνει σαν εικόνα να προσπαθεί να μας εξηγήσει το ΕΚΠ, εμείς να μην καταλαβαίνουμε και αυτός να σηκώνει το κεφάλι προς τα πάνω και να μουρμουρίζει βρισιές. Α, μου έχει μείνει επίσης το γεγονός ότι ένα πρωί, καθώς έρχονταν στο σχολείο, έπεσε με το αμάξι του σε ένα κοτέτσι, στάβλο κάτι τέτοιο. Ευτυχώς έζησε. Από το Γυμνάσιο - Λύκειο, μου έχουν μείνει οι εξής. Οι γυμναστές που είχαμε. Είχαν το ίδιο στυλάκι. Στις αρχές μας ξεθέωναν στο τρέξιμο. Στην πορεία, το μάθημα ήταν ως εξής: "Πάρτε μια μπάλα να παίξετε". Βέβαια, στο βιβλίο ύλης έγραφαν κάτι φαντασμαγορικά ψέματα. Anyway. Ένας μαθηματικός από τη Β' Γυμνασίου. Είχε πολύ πλάκα, μας έκανε κάτι φάρσες με δυναμιτάκια και τέτοια. Μαθηματικά δε μάθαμε βέβαια, αλλά anyway. Του ίδιου στυλ και ο φυσικός της Β' Λυκείου. Είχαμε Φυσική κάθε Πέμπτη πρώτη ώρα και μας έλεγε τι είχε δει στο je t' aime την προηγούμενη. Ήταν και λίγο ομορφούλης και την είχε καραψωνήσει. Κοίταγε και με νόημα τα κορίτσια και όλες νόμιζαν ότι τις γουστάρει. Από τους καθηγητές μου γενικά ξεχωρίζω 3. Την κυρία που μας έκανε τα φιλολογικά στην τρίτη Λυκείου. Ήταν νέα σχετικά και είχε πολύ μεταδοτικότητα. Την θρησκευτικού μας στο Λύκειο για τις ωραίες συζητήσεις που κάναμε. Και τον καθηγητή των Αγγλικών, ο οποίος μου είχε μεγάλη αδυναμία. Τα μαθητικά μου χρόνια ήταν πολύ ωραία σε γενικές γραμμές. Αλλά καμιά φορά λυπάμαι, όταν σκέφτομαι πως δεν μου έχουν μείνει εικόνες ουσίας από τους δασκάλους και ειδικά από τους περισσότερους καθηγητές μου. Μου έχουν εντυπωθεί κυρίως τα αστεία ή τα παράξενα περιστατικά. Πχ μια φιλόλογος με το που έμπαινε στην αίθουσα, έσπρωχνε με δύναμη την έδρα προς τα πρώτα θρανία (προς τα πάνω μας δηλαδή). Και μου έχει μείνει και από το Λύκειο μια προσπάθεια να ξεπεράσω τα κενά που τυχόν είχα με δικά μου μέσα και όχι να ζητήσω ή να "απαιτήσω" από τους καθηγητές μου μεγαλύτερη προσπάθεια στο διδακτικό τους έργο ή βοήθεια.