ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
19.11.2017 | 17:21

Θέλω τις ιδέες σας!

Λοιπόν εδώ και αρκετά χρόνια είμαι κολλημένος { αρκετά } με μία κοπέλα. Το όνομά της Μαρία! { έχει υπέροχα γαλάζια μάτια !} Την σκέφτομαι συνέχεια κάθε μέρα και όταν το κάνω νιώθω πανέμορφα. Σκέφτομαι για εμάς και πως θα ήταν αν ήμασταν μαζί. Στο σχολείο ήμασταν μαζί για έξι χρόνια και αρκετές φορές έπαιζε ο ένας με τον άλλο { με την καλή έννοια , ξέρετε ματιές, αγγίγματα ή όταν μιλούσαμε ήταν ένα πολύ όμορφο φλερτ}. Το είχε πάρει χαμπάρι ότι την γούσταρα από ότι μου είπε μία κοπέλα που έκαναν πριν παρέα. Μάλιστα μου είπε ότι της άρεσα αλλά δεν ήθελε να με στεναχωρήσει γιατί είμαι καλό παιδί και αυτή είναι λίγο ξεφεύγα { θα μου πείτε άστη και πάνε για άλλα ...όμως δεν μπορώ να το κάνω!}.Μάλιστα πριν λίγα χρόνια είχα αλλάξει και γυμναστήριο για να είμαστε μαζί. Πήγαινα και μιλούσαμε πιο πολύ στην πλάκα { την δούλευα για να την κάνω να γελάει}. Κάποιες φορές μου έστελνε φιλάκια από μακριά ή ερχόταν δίπλα μου και με ακουμπούσε επίτηδες για να μου πει κάτι. Ξέρω είμαι ντιπ βλάκας που δεν έκανα κάτι τότε αλλά είμαι πολύ ντροπαλός...το τελευταίο μου έχει στοιχίσει αρκετά. Επίσης ερχόταν και μύριζε την κολόνια μου και μου έλεγε ότι ποτέ δεν θα την ξεχάσει. Κάποτε έκανα κίνηση να βγούμε μιλώντας από το FB αλλά μου είπε ότι έβγαινε με άλλον...παρόλα αυτά συνέχισε να μιλάει μαζί μου και δεν έδειχνε να μην θέλει να το κάνει...για αρκετό καιρό δεν ασχολήθηκα , όμως δεν μπορούσε να βγει από το μυαλό μου. Πολλές φορές την έχω δει να με κοιτάει. Τα χρόνια πέρασαν και τώρα εγώ σπουδάζω σε άλλη πόλη και αυτή σπουδάζει στην πόλη από την οποία καταγόμαστε και δουλεύει σε μαγαζί για ρούχα στην Κηφισιά και σε καφετέρια. Ακόμα και τώρα ου δεν πολύ μιλάμε την έχω πετύχει να με κοιτάει { την κοιτάω εγώ για αυτό το παρατήρησα, αλλά και οι φίλοι μου μου το έχουν πει} αν και λιγότερο από παλιά και κάποιες φορές βρίσκει κάπως την ευκαιρία να με ακουμπήσει. Οι φίλες της με κοιτούν ...δηλαδή χτυπάει κατακέφαλα αυτό...π.χ. περνούσα από ένα μαγαζί και ξαφνικά και οι τέσσερις φίλες της γύρισαν ταυτόχρονα και με κοίταξαν . Τέλος κάθε φορά που μιλώ μαζί της νιώθω πως για κάποιο λόγο με ντρέπεται και δεν είναι ο χαρακτήρας της καθόλου έτσι. Δεν μπορώ να την βγάλω από το μυαλό μου! Θέλω να της μιλήσω από κοντά αυτή την φορά αλλά δεν μπορώ να βρω την κατάλληλη στιγμή να το κάνω....αφήστε που ντρέπομαι πολύ! Δεν ξέρω την να της πω και για αυτό προχωράω! Θέλω βοήθεια παιδιά! Πείτε ιδέες!
1
 
 
 
 
σχόλια
Καλό μου παιδί, ζεις μέσα από τη ζωή της μου φαίνεται και χάνεις τη δική σου. Μία λύση υπάρχει: την πιάνεις, της μιλάς, και είτε σε δέχεται και προχωράτε, είτε σε απορρίπτει. Εάν συμβεί το τελευταίο, επειδή το κοριτσάκι πιθανότατα θα θέλει έναν ''θαυμαστή'' εκ του μακρόθεν για να ανεβάζει το (πιθανότατα) ανύπαρκτο είναι της, θα επιθυμεί σφόδρα να παραμείνεις ''δορυφόρος'' της για να περνάει η ώρα της και των φιλενάδων της. Γνώμη μου, επί απορρίψεως να εξαφανισθείς διά παντός και αμετακλήτως. Πάντως, μην το αφήνεις άλλο, βρες θάρρος και μίλησέ της, δεν μπορεί να διαιωνίζεται η αρρώστια που περιγράφεις. Καλή τύχη.
Scroll to top icon