ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω ορκιστεί στον εαυτό μου και στην αξιοπρέπειά μου να μη ξαναμιλήσω μαζί σου. Και εννοείται δε θα σου στείλω ποτέ μήνυμα και δε θα απαντήσω στα μηνύματα και τις κλήσεις σου. Αλλά νιώθω την ανάγκη να σου πω δυο λόγια, και τα γράφω εδώ παρόλο που δε θα τα δεις ποτέ και δε θα απαντήσεις. Απλά θα τα βγάλω από μέσα μου.Μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί μου λες αρλούμπες; Επιμένεις ότι με σέβεσαι και με νοιάζεσαι και ότι είμαι το καλύτερο και εξυπνότερο άτομο που γνωρίζεις. Λες ότι θες να είμαστε φίλοι και ότι θα είσαι δίπλα μου για ότι σε χρειαστώ, επειδή είμαι τόσο 'υπέροχο' άτομο με τα όλα του. Η στάση σου όμως δεν συμβαδίζει με τα λόγια σου. Δεν είσαι δίπλα μου όταν σε χρειάζομαι. Ξέρεις ότι σε αγαπάω και ότι η καρδιά μου δε θα εκπληρώσει το κενό της παρά μόνο αν είμαστε μαζί (τουλάχιστον έτσι αισθάνομαι τώρα, δεν ξέρω για αργότερα). Γιατί τότε με τυραννάς; Γιατί όταν έπρεπε να κοιμηθώ σπίτι σου γιατί δεν είχα πού αλλού να πάω, με άφησες να κοιμηθώ στο ίδιο κρεβάτι με σένα, και δε με έστειλες στο διπλανό δωμάτιο; Γιατί το πρωί που ξύπνησες, μου χάιδευες τα μαλλιά και το πρόσωπο και μου φιλούσες το μέτωπο και τα μάγουλα και τα χέρια; Γιατί άναψες πάλι αυτή τη φωτιά μέσα μου, που έχει εξελιχθεί σε πυρκαγιά που θα σβήσει μόνο όταν σε φιλήσω; Σε θέλω. Ότι και να λες ότι και καλά αγαπάς το καινούργιο σου κορίτσι και εμένα με αγαπάς σαν φίλη, τα αισθήματα που έχω για σένα έχουν χαραχτεί στην καρδιά μου όσο το πιο ισχυρό που ένιωσα ποτέ για άντρα. Δεν μπορώ να σε δω φιλικά. Οι στιγμές μας υπάρχουν εκεί, στις καρδιές μας, για να μας θυμίζουν ότι αυτό που είχαμε ήταν τόσο δυνατό... Τόσο δυνατό συναίσθημα. Θέλω να ξεκαθαρίσω μαζί σου και να προχωρήσω, να αγαπήσω κάποιον άλλον γιατί αυτήν η κατάσταση απλά είναι βλαπτική για μένα. Αλλά ταυτόχρονα δεν μπορώ να ξεχάσω τόσο εύκολα. Ειδικά όταν δε με βοηθάς καθόλου. Σε παρακαλώ, βοήθα με να σε ξεχάσω. Ή αγάπησέ με και κάνε με δική σου.