ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου φαίνεται πολύ περίεργο που διαβάζω εξομολόγησεις περί εγκυμοσύνης σε ανήλικα κορίτσια ή και φοιτήτριες( σαν εμένα ) . Και οι περισσοτεροι λέτε να το συζητήσουν με τους γονείς τους και τα λοιπά. Και εγώ αυτό σκέφτομαι. Όταν όμως βάζω τον εαυτό μου στην θέση τους γιατί και στους πιο προσεκτικούς μπορεί να γίνει το ατύχημα ( εντάξει μιλάμε για πολύ καντεμια αλλά δεν είναι απίθανο) πραγματικά απελπίζομαι. Πως πας να πεις στους γονείς σου ότι κουβαλάς παιδι;;;;;; Στον μπαμπά σου πως λες για το ατύχημα; Εγώ πραγματικα δεν θα μπορούσα να τον αντικρίσω τον άνθρωπο στα μάτια . Είναι τόσο τραγικό... Δεν θα ήξερα τι να κάνω. Πως μπορεί μια φοιτήτρια να μεγαλώσει ένα μωράκι; Αλλά από την άλλη πως το ρίχνεις; Εγώ ειλικρινά αν σκεφτόμουν το ρεζίλι( σε εισαγωγικά) στους γονείς μου ,νομίζω θα πέθαινα πριν πάρω κάποια απόφαση... μια απλή σκέψη υποθετική είναι που έχω εδώ και κάποια χρόνια..