ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προσωπική μου άποψη ότι υπάρχει, αρκεί να πιστεύεις. Αν δεν πιστεύεις, απλά δεν υπάρχει.

Οχι

Ψάξε ολες τις θρησκείες και τους Θεους και μετα κρινε και πίστεψε ή μη! Οπως λεει και η γνωστή φραση "πιστευε ή μη, ΕΡΕΥΝΑ" δεν ειναι υποχρεωτικό ουτε να πιστεύεις ουτε να μην πιστεύεις! Μην αφήνεις τους αλλους να σε πεισουν για το τι θα κανεις!

Εγώ θα σου παραθέσω τα λόγια του παππούλη Παισίου, και η επιλογή από εκεί και πέρα είναι δική σου."Μερικὲς φορὲς ὁ Χριστὸς ἐπιτρέπει νὰ ἔχουμε λογισμοὺς ἀμφιβολίας ἢ ἀπιστίας, γιὰ νὰ δῆ τὴν διάθεση καὶ τὸ φιλότιμό μας. Ὁ δικός μας ὅμως Θεὸς δὲν εἶναι μύθος ὅπως ὁ Δίας, ὁ Ἀπόλλων κ.λπ. Ἡ θρησκεία μας εἶναι ἀληθινή, ζωντανή. Ἔχουμε νέφος Ἁγίων, ὅπως ἀναφέρει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, οἱ ὁποῖοι γνώρισαν τὸν Χριστό, Τὸν ἔζησαν ἀπὸ κοντὰ καὶ θυσιάσθηκαν γι᾿ Αὐτόν. Καὶ στὴν ἐποχή μας ὑπάρχουν ἄνθρωποι ἀφιερωμένοι στὸν Θεὸ ποὺ ζοῦν οὐράνιες καταστάσεις καὶ ἔχουν ἐπαφὴ μὲ Ἀγγέλους, μὲ Ἁγίους, ἀκόμη καὶ μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Παναγία. Καὶ θὰ σοῦ πῶ κάτι ἀπὸ τὸν ἑαυτό μου, γιὰ νὰ σὲ βοηθήσω. Βλέπεις, γίνομαι καὶ ἐγώ... αἱμοδότης· φανερώνω ὁρισμένα γεγονότα, γιὰ νὰ βοηθήσω. Ὅπου βλέπω θησαυρισμένη γνώση καὶ παραγκωνισμένη πίστη, τὴν πίστη θέλω νὰ ἐνισχύσω, γι᾿ αὐτὸ καὶ λέω μερικὰ γεγονότα πίστεως.Ὅταν ἤμουν μικρός, στὴν Κόνιτσα, διάβαζα πολλοὺς βίους Ἁγίων καὶ ἔδινα καὶ στὰ ἄλλα παιδιὰ νὰ διαβάσουν ἢ τὰ μάζευα καὶ διαβάζαμε μαζί. Θαύμαζα τὴν μεγάλη ἄσκηση καὶ τὶς νηστεῖες ποὺ ἔκαναν οἱ Ἅγιοι καὶ προσπαθοῦσα νὰ κάνω καὶ ἐγὼ ὅ,τι ἔκαναν ἐκεῖνοι. Ἀπὸ τὴν νηστεία ὁ λαιμός μου εἶχε γίνει σὰν τὸ κοτσάνι ἀπὸ τὸ κεράσι. Τὰ παιδιὰ μὲ πείραζαν. «Θὰ πέση τὸ κεφάλι σου!», μοῦ ἔλεγαν. Τί τραβοῦσα! Τέλος πάντων. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὁ μεγάλος μου ἀδελφός, ἐπειδὴ ἀρρώσταινα ἀπὸ τὶς νηστεῖες καὶ φοβόταν μήπως δὲν τελειώσω τὸ σχολεῖο, μοῦ ἔπαιρνε τὰ Συναξαράκια τῶν Ἁγίων ποὺ διάβαζα. Μετὰ τὰ ἔκρυβα στὸ δάσος, στὸ ἐξωκλήσι τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, καὶ πήγαινα ἐκεῖ κρυφὰ καὶ διάβαζα. Μιὰ μέρα κάποιος γείτονας, ὀνόματι Κώστας, εἶπε στὸν ἀδελφό μου: «Θὰ τὸν κάνω ἐγὼ νὰ ἀλλάξη μυαλό, νὰ πετάξη αὐτὰ τὰ βιβλία ποὺ διαβάζει καὶ νὰ ἀφήση καὶ τὶς νηστεῖες καὶ τὶς προσευχές». Μὲ βρῆκε λοιπὸν – ἤμουν περίπου δεκαπέντε χρονῶν τότε – καὶ ἄρχισε νὰ μοῦ λέη τὴν θεωρία τοῦ Δαρβίνου. Ἔλεγε-ἔλεγε, ὥσπου μὲ ζάλισε. Ἔτσι ὅπως ἤμουν ζαλισμένος, πῆγα κατ᾿ εὐθεῖαν στὸ δάσος, στὸ ἐξωκλήσι τῆς Ἁγίας Βαρβάρας. Μπῆκα μέσα καὶ ἄρχισα νὰ παρακαλῶ τὸν Χριστό. «Χριστέ μου, ἂν ὑπάρχης, νὰ μοῦ παρουσιασθῆς», ἔλεγα καὶ ἔκανα συνέχεια γιὰ πολλὴ ὥρα μετάνοιες. Ἦταν καλοκαίρι. Ὁ ἱδρώτας ἔτρεχε, εἶχα γίνει μούσκεμα· εἶχα ἀποκάμει τελείως. Ἀλλὰ οὔτε εἶδα οὔτε ἄκουσα τίποτε. Οὔτε ὁ Θεὸς νὰ μὲ οἰκονομήση λίγο, ἔστω μὲ ἕνα μικρὸ σημεῖο, κάποιον κρότο, κάποια σκιά· παιδὶ ἤμουν στὸ κάτω-κάτω. Καὶ ἂν τὸ ἔβλεπε κανεὶς ἀνθρωπίνως ἢ μὲ τὴν λογική, θὰ ἔλεγε: «Κρίμα, Θεέ μου, τὸ ταλαίπωρο! Ἀπὸ ἕντεκα χρονῶν ἀνέβαινε στὰ βράχια, ἔκανε τέτοια ἄσκηση, καὶ τώρα περνάει μιὰ κρίση. Τὸ ζάλισε ὁ ἄλλος μὲ κάτι ἀνόητες θεωρίες. Μέσα στὸ σπίτι ἔχει δυσκολίες ἀπὸ τὸν ἀδελφό του. Ἔφυγε στὸ δάσος, γιὰ νὰ Σοῦ ζητήση βοήθεια...». Ὅμως τίποτε-τίποτε-τίποτε! Ἀποκαμωμένος ἀπὸ τὶς πολλὲς μετάνοιες κάθησα λίγο κάτω. Τότε σκέφθηκα: «Καλά, ὅταν ρώτησα τὸν Κώστα τί γνώμη ἔχει ἐκεῖνος γιὰ τὸν Χριστό, τί μοῦ εἶπε; "Ἦταν ὁ πιὸ καλός, ὁ πιὸ δίκαιος ἄνθρωπος, μοῦ εἶχε πεῖ, καί, ἐπειδὴ κήρυττε δικαιοσύνη, θίχτηκαν τὰ συμφέροντα τῶν Φαρισαίων καὶ Τὸν σταύρωσαν ἀπὸ φθόνο"». Τότε εἶπα: «Ἀφοῦ ὁ Χριστὸς ἦταν τόσο καλὸς ἄνθρωπος, τόσο δίκαιος, καὶ δὲν εἶχε παρουσιασθῆ ποτὲ ἄλλος ὅμοιός Του, καὶ οἱ ἄλλοι ἀπὸ φθόνο καὶ κακία Τὸν θανάτωσαν, ἀξίζει γι᾿ Αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο νὰ κάνω περισσότερα ἀπὸ ὅσα ἔκανα, ἀκόμη καὶ νὰ πεθάνω». Μόλις τὸ ἀντιμετώπισα ἔτσι, παρουσιάσθηκε ὁ Χριστὸς μέσα σὲ πολὺ φῶς – ἔλαμψε τὸ ἐκκλησάκι – καὶ μοῦ εἶπε: «Ἐγώ εἰμι ἡ Ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται» . Τὰ λόγια αὐτὰ διάβαζα καὶ στὸ ἀνοιχτὸ Εὐαγγέλιο, τὸ ὁποῖο κρατοῦσε στὸ ἕνα χέρι. Μοῦ ἔκανε τέτοια ἀλλοίωση ἐσωτερική, ποὺ ἔλεγα συνέχεια: «Ἔλα τώρα ἐδῶ, Κώστα, νὰ τὰ ποῦμε, ἂν ὑπάρχη ἢ δὲν ὑπάρχη Θεός». Βλέπεις, ὁ Χριστός, γιὰ νὰ παρουσιασθῆ, περίμενε τὴν δική μου φιλότιμη ἀντιμετώπιση. Καὶ ἂν ἀπὸ ἕνα παιδὶ ζητᾶ τὴν φιλότιμη ἀντιμετώπιση, πόσο μᾶλλον ἀπὸ ἕναν μεγάλο;Μὰ πῶς μπορεῖ νὰ θεωρηθῆ παραμύθι ὅλη αὐτὴ ἡ ἱστορία μὲ τὸν Χριστό; Τόσα ποὺ διαβάζουμε στοὺς Προφῆτες ποὺ ἔζησαν ἑπτακόσια χρόνια πρὸ Χριστοῦ καὶ μιλοῦν μὲ τόσες λεπτομέρειες γιὰ τὸν Χριστό, αὐτὸ δὲν τοὺς προβληματίζει; Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ἀναφέρει ἀκριβῶς ἀκόμη καὶ γιὰ πόσα χρήματα θὰ προδώσουν τὸν Χριστό . Ὕστερα λέει ὅτι τὰ χρήματα αὐτὰ δὲν θὰ τὰ βάλουν οἱ Ἑβραῖοι στὸ ταμεῖο τοῦ Ναοῦ, γιατὶ θὰ εἶναι ἀντίτιμο αἵματος, ἀλλὰ θὰ ἀγοράσουν ἕνα χωράφι, γιὰ νὰ θάβουν τοὺς ξένους. Ἐκπληρώθηκε ἡ προφητεία τοῦ Προφήτη Ζαχαρία κ.ἄ. Τόσο ξεκάθαρα πράγματα! Μέχρι τέτοιο σημεῖο λεπτομέρειες! Ἀκόμη καὶ γιὰ τὰ ἱμάτιά Του ἀναφέρει τί θὰ γίνουν! Καὶ ὅλα αὐτὰ λέχθηκαν τόσα χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Πῶς λοιπὸν ἐγὼ νὰ φέρω λογισμὸ ἀπιστίας; Βλέπουμε ὕστερα τὸν Ἀπόστολο Παῦλο! Διώκτης ἦταν. Πήγαινε στὴν Δαμασκὸ γιὰ ἄλλον σκοπό. Τοῦ παρουσιάζεται ὁ Χριστὸς καὶ τοῦ λέει: «Σαούλ, Σαούλ, τί με διώκεις;». «Ποιός εἶσαι, κύριε;», ρωτάει ἐκεῖνος. «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Χριστός, ποὺ ἐσὺ καταδιώκεις». Καὶ μετὰ πληροφορεῖ τὸν Ἀνανία ὁ Χριστὸς καὶ τὸν βαπτίζει ! Καὶ στὴν συνέχεια πόσο ταλαιπωρήθηκε, πόσο ἀγωνίσθηκε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, γιὰ νὰ κηρύξη σὲ ὅλα τὰ ἔθνη! Ὕστερα πόσοι Μάρτυρες! Ἕντεκα ἑκατομμύρια Μάρτυρες! Αὐτοὶ ὅλοι χαμένο τὸ εἶχαν; Πῶς νὰ τὰ ξεχάση κανεὶς ὅλα αὐτά; Ἂν διαβάση λίγο τὸ Εὐαγγέλιο, μπορεῖ νὰ μὴν πιστέψη; Καὶ ἂν ὑπῆρχαν μερικὲς λεπτομέρειες ἀκόμη, αὐτὸ πολὺ θὰ βοηθοῦσε νὰ πιστέψουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς σκόπιμα δὲν τὸ ἐπέτρεψε, γιὰ νὰ κοσκινισθοῦν οἱ ἄνθρωποι, γιὰ νὰ δῆ πόσοι Τὸν ἀγαποῦν, πόσοι θυσιάζονται γι᾿ Αὐτόν, χωρὶς νὰ περιμένουν θαύματα κ.λπ. Ἕναν φιλότιμο ἄνθρωπο, νομίζω, δὲν τὸν ἀγγίζουν, δὲν τὸν ἐπηρεάζουν ὅσα βλάσφημα καὶ ἂν ἀκούση.Πρέπει νὰ πιστέψη κανεὶς στὸν Θεὸ φιλότιμα, ὄχι νὰ θέλη θαῦμα, γιὰ νὰ πιστέψη. Ὅταν βλέπω μεγάλους νὰ μοῦ ζητοῦν νὰ δοῦν κανένα θαῦμα, γιὰ νὰ πιστέψουν, ξέρεις πῶς γίνομαι; Νὰ ἦταν μικροί, θὰ εἶχαν κάποια δικαιολογία λόγῳ τῆς ἡλικίας· ἀλλὰ αὐτοὶ νὰ μὴν ἔχουν κάνει τίποτε γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ νὰ λένε «νὰ δοῦμε κάτι, γιὰ νὰ πιστέψουμε», αὐτὸ εἶναι πολὺ φθηνὸ πράγμα. Μήπως, καὶ θαῦμα νὰ δοῦν, θὰ βοηθηθοῦν; Θὰ ποῦν ὅτι εἶναι μαγεία κ.λπ."

Βασανίσου. Να ΜΑΘΕΙΣ, δεν πρόκειται.Αν πιστέψεις, θα σου φύγουν οι προβληματισμοί.