ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω γιατί σου μιλάω από εδώ, το πιο πιθανό είναι να μην το διαβάσεις. Έβαλα να ακούσω ένα κομμάτι από ένα αγαπημένο soundtrack και ένιωσα πάλι να με πνίγει η θύμησή σου. Όχι ότι σε ξεχνάω ποτέ, σε θυμάμαι πάντα, σε βλέπω πολύ συχνά στον ύπνο μου, άλλες χαίρομαι, άλλες όχι. Φέρνω στο μυαλό μου το χαμόγελό σου, τη φωνούλα σου, το πρόσωπό σου, την ευτυχία μου.. Ξέρω ότι πρέπει να προχωρήσω και το προσπαθώ αλλά είναι τόσο αναπόφευκτες οι συγκρίσεις.. Και αναφέρομαι στο μοναδικό των συναισθημάτων που με έκανες να νιώσω, σε αυτές τις συγκρίσεις κερδίζεις πάντα. Αυτές εξ'άλλου δεν είναι οι σημαντικές; Σκέφτομαι ότι σε αγαπάω πραγματικά, αφού θυσίασα όσα νιώθω και απομακρύνθηκα για να βρεις την ηρεμία σου και εγώ τη δική μου βέβαια. Και εύχομαι να την βρήκες, εύχομαι να είσαι πολύ καλά χωρίς εμένα. Κι εγώ είμαι καλά, δεν παραπονιέμαι. Απλά μου έχει λείψει το φιλί σου και ο τρόπος που μου μιλούσες. Δεν θέλω να γυρίσει ο χρόνος πίσω, περάσαμε δύσκολα. Μακάρι να πηγαίναμε μπροστά, μαζί. Πιθανόν να έκανες την σωστή επιλογή για εσένα, εγώ είμαι σκληρός άνθρωπος, άσχετα που εσύ έλιωνες τους πάγους από μέσα μου. Τα μάτια μου σε ψάχνουν αλλά ούτε μία τυχαία συνάντηση 1μιση χρόνο τώρα... Ίσως είναι για καλό. Έτσι θέλω να σκέφτομαι. Τέλος πάντων, εύχομαι να έχεις καλές γιορτές και να βρεις την ελευθερία τής ψυχής σου, αν δεν την έχεις βρει ήδη... Σε φιλώ, εγώ ο κακός άνθρωπος. Γεια.