ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
16.12.2017 | 03:14

Σεβασμός. Άγνωστη λέξη, ε;

Το βλαστάρι των γειτόνων μου απόψε καλεσε τους φιλους του και αναλυουν ουρλιαζοντας την ιστορία της ζωής τους απο τις 12.30. Έχει πάει πλέον 3. Και σε μια πολυκατοικία του '80 δεν υπάρχει ηχομόνωση. Αυτο το ξέρουν, αλλα νομίζουν οτι ειναι τα σπιτια οπως στο χωριό τους απο όπου κατάγονται και φροντίζουν να δείχνουν ουρλιάζοντας οικογενειακώς καθε μέρα.Το συγκεκριμένο 20χρονο ειναι σωστός Νεάντερταλ. Καθε πρωι στις 7 που ξυπνάει για να ετοιμαστει να παει στο δημόσιο ιεκ της πόλης μας (ηλπιζα να περάσει σ αλλη πόλη αλλα ποθ τέτοια τύχη), τραγουδάει κατι γυφτικα δημοτικά με φωνή ιδια κορακας βραχνιασμενος.Και αποψε, ενω ξυπνάω για δουλειά στις 6, εχασα τον υπνο μου.Ολοι οι αλλοι ιδιοκτήτες στην πολυκατοικία μας, τα 20+χρονα παιδιά τους, αλλα και οι υπόλοιποι, δεν βγάζουμε ΚΙΧ. Αυτοί μονο ειναιι ΑΠΑΛΕΥΤΟΙ. Με το ζορι με κρατησε ο σύντροφος μου να μη καλεσω αστυνομία απόψε. Την επόμενη φορα δεν θα τους την χαρίσω ομως. Αύριο στη δουλειά θα σέρνομαι κι ο Νεάντερταλ θα κοιμάται.Ουτε δικαίωμα να κοιμηθώ σαν άνθρωπος δεν εχω ρε γαμωτο; Κι εγω πέρασα απο τη φάση των 20, αλλα δεν ενοχλησα ποτέ κανένα τις ώρες κοινής ησυχίας.Σορι για το κατεβατό, αλλά καπου ήθελα να τα πω.
3
 
 
 
 
σχόλια
Κάτι παρόμοιο μου συνέβη όταν σπούδαζα, με μια παρεα γειτόνων/φοιτητών και για καποιο λογο δεν βγηκα εξω Σαββατόβραδο. Μολις ειχαν γυρίσει απο εξοδο κ μιλουσαν υπερβολικα δυνατά, τοσο που ξυπνησα ενω ειχα μολις κλείσει τα μάτια.Καπου στις 6 το πρωι έπεσαν για υπνο. 7 η ώρα εβαλα σκούπα. Και η σκουπα που ειχα εκανε θορυβο σαν πύραυλος στο Καναβεραλ. Εκανα μια απιθανη, αργη, λεπτομερή φασινα Κυριακή πρωι πρωί. Α! Κάρφωσα στον τοίχο της κρεβατοκάμαρας και το κάδρο που μου ειχε κανει δώρο ενας φίλος. Και τις κρεβατοκαμαρες ενας τοιχος τις χώριζε, βρε. :-) Τους ακουσα που ξυπνησαν και μουρμουριζανε σιγα. Εκτοτε δεν ξαναακουστηκε λεξη, ουτε ξαναρθανε ατομα να κοιμηθουν δίπλα.
Scroll to top icon