ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έκανα λάθη. Πολλά λάθη, Σε πλήγωσα, σε πόνεσα! Δεν δίνω κανένα ελαφρυντικό στον εαυτό μου πέρα του ότι ήμουν 16 και ήσουν 25, το οτι ήμουν ακόμη τόσο ανώριμη εγκεφαλικά για να κρατήσω κάτι τόσο μεγάλο. Ωστόσο όσο μικρη κι αν ήμουν ενα πράγμα ξέρω, πως μπόρεσα να αγαπήσω και να ερωτευτώ τόσο έντονα που ακομη και τώρα πλέον στα 21 μου χρόνια σε σκέφτομαι όπως ακρίβως σε σκεφτόμουν και την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε, νιώθω ακριβώς τα ίδια πράγματα χωρίς να έχει αλλοιωθεί ούτε το παραμικρό συναίσθημα μου. Μια σχέση 2 χρόνων τόσο όμορφη, ένιωθα πως δεν θα ταίριαζα ποτέ με κανέναν τόσο πολυ στη ζωή μου και παρόλο που ξαναπροσπάθησα η αισθηση δεν θα ειναι ποτέ ξανά ίδια. Ήσουν ότι πιο όμορφο μου έχει συμβεί και σε έχασα για πάντα. Ήσουν πάντα εκεί και υπέφερες τα πάντα για να μην χαλάσεις ότι είχαμε τα θυμάμαι όλα σαν σήμερα και υποφέρω που είσαι μακριά μου, που σε αγκλιάζουν άλλα χέρια και που ενας άνθρωπος που παλεψε τόσο, πόνεσε, μόχθησε για μια σχέση, ένας ανθρωπος που με αγάπησε τόσο πολύ πλέον μου συμπεριφέρεται σαν να μην υπήρξα ποτέ στη ζωή του και με προσπερνά σαν να είμαι ξένη. Ξέρεις κάτι όμως; Δεν πειράζει. Το μόνο που θα πώ είναι "ευχαριστώ". Ευχαριστώ για όσα με άφησες να ζήσω κοντά σου. Δεν σε ξεχνώ ποτέ. Σ᾽αγαπώ!