ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
21.12.2017 | 23:41

Ψεματα

Τον αγαπαω. Ειναι η πρωτη φορα. Αλλα εκανα σαν ανοριμο παιδάκι και ελεγα μικρα ψεματακια για να φανώ πιο ευγενικη η γλυκια. Δεν ειμαι μικρη, αλλα ειχα επιλέξει για καιρο να ειμαι μονη μου και να αποριπτω καθε, εμπειρία γιατι ηθελα απλα το παραμύθι μου και μονο, μεχρι που απο τη μοναξιά και τη χαμηλή αυτοπεποίθηση πιαστικα απο τα μπαλάκια ενος μαλακα και εγινα σκυλάκι. Θέλαμε μια ειλικρινή σχεση οποτε ειπαμε και οι δυο τα παντα για το παρελθον μας. Και δεν ειναι αγιος αλλα ειναι η πρωτη φορα που και εκείνος αγαπάει και εμπιστεύεται και μετα απο όσα ακουσε δεν μπορουσε. Ημουν κατι αδύναμο και δεν μπορουσε να πιστέψει οτι η δικη του κοπελα ηταν αυτο το πραγμα. Εβγαζε με το μυαλο του πραγματα που δεν ειχαν γίνει και ποτε δεν μπορουσε να με πιστέψει αλλα παντα ηρεμουσε καπως. Μετα απο πολλα μικρά χαζα καθημερινά ψεματακια (γιατι παντα μπορουσε να τα καταλαβει) δεν μπορουσε πια να με εμπιστευτεί καθολου και αρχισε να βαζει με το μυαλο του και αλλα σε αυτα που προτειτερα δεν πίστευε για να καταλήξει πως δεν τον αγάπησα ποτε. Πληγώθηκε παρα πολυ το νιωθω. Προσπαθούσα να τον πείσω πολλες ωρες αλλα απλα πληγονοταν παραπάνω κουραζοταν η θύμωνε. Δεν μπορω να τον πληγωνω. Ζητούσα ξανα και ξανα αλλη μια ευκαιρια αλλα δεν μπορεί να μου τη δωσει. Δεν μπορεί να πιστέψει οτι η κοπελα που αγάπησε ειναι ψευτρα. Και εχει δικιο οταν μου λέει οτι θα έπρεπε να ειχα κανει πραξη αυτο που ελεγα, δλδ τερμα τα μικρα ψεματακια, γιατι μου εδωσε ευκαιρίες. Εχει δίκιο οταν λέει πως εβαλα την αδυναμια μου πανω απο εκείνον. Εχει δικιο να λέει οτι δεν εχω ζησει τιποτα και ζω στον κοσμο μου. Δεν ξερω γιατι το εκανα αλλα δεν μπορω να τον χασω... Σκέφτεται οτι σκεφτομαι και δε χορταίνουμε ποτε ο ενας τον αλλο. Ειναι αληθινός και με αγαπάει και τον αγαπαω. Πως τα σκάτωσα ετσι? Λεει οτι πρέπει να μεινω μονη μου και να σκεφτω πραγματικα για τον χαρακτηρα μου να καταλαβω και να οριμασω. Λεει οτι οταν φυγεις, απο κατι ποτε δεν γυρνας σε αυτο γιατι υπηρχε ενας, λίγος που εφυγες απο την αρχη.. Ειχε πει να μην τον αφησω ποτε... Ειχε πει οτι με αγαπάει τοσο πολυ που θα δεχόταν τα παντα. Τι σκατα να κανω τωρα?
0
 
 
 
 
Scroll to top icon