ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι ενα ατομο πολυ γλυκο κατα βαθος, που εχει πολυ αγαπη να δωσει και χρειαζεται ακομα περισσοτερη. Η μητερα μου που εχει πεθανει ηταν η κυρια πηγη στοργης μου, και τωρα πια δεν εχω ανθρωπους να με αγκαλιαζουν και νιωθω πολυ μονη. Παντα ημουν ατομο πολυ μοναχικο και μου εχουν λειψει πολλες πλευρες της ανθρωπινης επαφης. Δεν αφηνω ομως τους ανθρωπους να με πλησιασουν. Η φυσικη μου ψυχροτητα τους διωχνει μακρυα. Πολλες φορες και οι πιο κοντινοι μου ανθρωποι φοβουνται να με πλησιασουν. Καποιες φορες το αντιλαμβανομαι οτι ειμαι πολυ ψηχρη και απομακρη και δεν υπαρχει ομως τιποτα που μπορω να κανω για να το αντιμετωπισω. Απλα νιωθω ετσι και δεν μπορω να το ελενξω. Δεν αφηνω τους ανθρωπους να με πλησιασουν και γιατι φοβαμαι. Οτι δεν θα τους αρεσει αυτο που θα δουν,οτι δεν θα περνανε καλα μαζι μου,οτι θα θελουν ανν φυγουν απο κοντα μου. Εχω χαμηλη αυτοεκτιμηση και δεν αγαπω αρκετα τον εαυτο μου. Ειμαι και φυση μελαγχολικος ανθρωπος, δυσκολευομαι πολλες φορες να χαρω και να περασω ωραια. Με πιανει το παραπονο. Που σκατωνω ετσι την ιδια μου τη ζωη. Και που δεν θαφησω κανεναν μα μααγαπησει.