Ή θα της μιλήσετε κάπως εσύ ή οι γονεις σου του τύπου "μπορείτε, σας παρακαλώ, να δείχνετε λίγη περισσότερη κατανόηση, γιατί προσωπικά δε μπορώ να λειτουργήσω με φωνές, ίσα ίσα με πάει πίσω.."Ή θα βρεις άλλη καθηγήτρια που να σου ταιριάζει πιο πολύ η φιλοσοφία της. Κάντο άμεσα, όμως, για να προλάβεις να προσαρμοστείς σε τυχόν νέα δεδομένα. Κατά τα λοιπά, νομίζω είναι σημαντικό να ξέρεις πως από αυτό το μπούχτισμα έχουμε περάσει ΟΛΟΙ μας, είναι απαίσιο, είναι εκνευριστικό κλπ, αλλά εσύ θα κάνεις μια σοβαρή προσπάθεια. Θα σκέφτεσαι πως σε πολύ λίγο θα έρθει καλοκαιράκι και μετά μια τέλεια φοιτητική ζωή και θα απαλλαγείς από όλο αυτό!Θα παίρνεις τις ανάσες σου και θα συνεχίζεις την προσπάθειά σου!Καλή δύναμη & καλή σου επιτυχία!!! ;-)
6.1.2018 | 03:16
Κουράστικα...
Είμαι μαθήτρια τρίτης λυκείου 17 ετών και φέτος δίνω και εγώ τον δικό μου αγώνα (όπως και πολλά ακόμη παιδιά) για πετύχω στις πανελλήνιες..... Αλλά πραγματικά δεν αντέχω άλλο και ας έχουν απομείνει λίγοι μήνες.... Οι απαιτήσεις που έχουν στο φροντιστήριο αλλά και στο σχολείο είναι υπερβολικές........ Και δεν είναι μόνο αυτό, όταν πρέπει να ετοιμαστώ για το φροντιστήριο με πιάνει τέτοιο άγχος και φόβος για το αν με ρωτήσει η καθηγήτρια κάτι και δεν το ξέρω γιατί μετά με φωνάζει σε σημείο που εμένα με πιάνουν τα κλάματα... Ίσως έχει δίκιο... Αλλά ποτέ δεν είναι ευχαριστημένη ότι και να κάνω.....Στα δικά τις διαγώνισματα δεν μπορώ να γράψω γιατί φοβάμαι την αντίδραση της όταν το διορθώσει και σχεδόν σε όλα τα δικά της μαθήματα τα πάω χάλια ενώ στο σχολείο στα ίδια μαθήματα τα πάω πάρα πολύ καλά...... Είμαι διαβασμένη και όταν με εξετάζει δεν μπορώ να της απαντήσω, κομπλάρω γιατί φοβάμαι να μην είναι λάθος αυτό που θα πω.... Τι να κάνω? Να πω στους γονείς μου να σταματήσω? Η να κάνω υπομονή? (πόση ποια?)
2
