Μπορεις εσυ κ ο αδελφος ν κανετε αποποιηση κληρονομιας μεσα σ 4 μηνες απο το θανατο στη γραμματεια του ειρηνοδικειου, ετσι πηγαινουν κ τ καλα (σπιτι) κ τ κακα (χρεη του) στη μητερα. Η μητερα μπορει πιστευω ν υπαχθει στο κοινωνικο τιμολογιο της δεη κ του νερου (ρωτησε κ στο κεπ γ πληροφοριες). Για τα δοντια σου αποφυγε γλυκα κ πλενε τα οταν τρως. Στις συνεντευξεις φορα κατι απλο αλλα καθαρο. Ειναι σημαντικο γ πωλητρια το να φαινεσαι θετικος κ χαρουμενος κ για καφεδες με αυτοπεποιθηση και αυτα για την ωρα σ ειναι δυσκολα επειδη εισαι κουρασμενη ψυχολογικα. Μηπως για ενα ξεκινημα, ωστε να εχεις ρευστο, να προσεξεις καποια ηλικιωμενη ; ισως απο τις εκκλησιες μπορουν ν σε βοηθησουν σ αυτο, αν τους πληροφορησεις οτι ψαχνεις τετοια δουλεια. Το σημαντικο ειναι να στηριζεις μονη σου τον εαυτο σου εσωτερικα γιατι δεν υπαρχει γ την ωρα καποιος να το κανει αυτο γ σενα. Να μιλας στον εαυτο σου με αγαπη καθε μερα. Να τον θαυμαζεις που δεν σταματαει να παλευει. Να του λες οτι αξιζει το καλυτερο κ ν προσπαθεις γι αυτο. Μην αφησεις εκκλησια που ν μην ενημερωσεις οτι ψαχνεις τετοια δουλεια και δεν μπορει κατι θ βρεθει. Μην νιωσεις ασχημα αν πρεπει πχ ν καθαριζεις με γαντια κ σφουγγαρι τα γεννητικα οργανα του ατομου επειδη ειναι στο κρεβατι κ κανει την αναγκη του πανω του. Στο εξωτερικο αυτο ειναι δουλεια που καποιος κανει μετα απο επιμορφωση.
6.1.2018 | 21:46
Όταν η ζωή δεν τραβάει άλλο...
Πρόσφατα πέθανε ο πατέρας μου. Άφησε πίσω του χρέος στην τράπεζα, στην εφορία, 1000 ευρώ στη ΔΕΗ και παράνομα συνδεδεμένο ρεύμα, 800 ευρώ το νερό... Άλλα τόσα τα κοινόχρηστα που δεν πλήρωνε ποτέ του. Όσο ζούσε αυτά τα προβλήματα ήταν δικά του. Τώρα έγιναν δικά μας. Εγώ είμαι γυναίκα 27 ετών, άνεργη. Ο αδερφός μου σε μη ικανή θέση για να εργαστεί. Η μητέρα μου άρρωστη με χρόνιο μη θεραπευσιμο νόσημα. Δεν είχαμε χρήματα ούτε για την κηδεία του.. Ευτυχώς την ανέλαβαν κάποιοι φίλοι του που είχε στη ζωή. Ζήτησα βοήθεια από όλους. Η εκκλησία μας βοηθάει με τους λογαριασμούς αλλά για δουλειά ούτε λόγος. Πώς θα τα βγάλουμε πέρα αν δεν έχουμε χρήματα; Η μητέρα μου ΘΑ πάρει επίδομα πρόνοιας. Με αυτά τα λεφτά πώς θα ξεπληρώσουμε τα χρέη στην τράπεζα; κάθε μέρα τρέμω ότι θα μας κατασχεσουν το σπίτι και θα μένουμε άστεγοι. Τώρα θα μου πείτε τραβά δούλεψε. Τραβάω. Εγώ τραβάω όσο έχω κουράγιο. Και καθαρίστρια έχω δουλέψει και ψάχνω αλλά... Βλέπεται δεν έχω λεφτά να περίποιηθω τον εαυτό μου.. Τα μαλλιά μου έχουν ένα άθλιο κούρεμα και τα δόντια μου είναι χαλασμένα. Από ρούχα ό, τι έχω.. Κι έτσι δεν κάνω καλή εντύπωση στις συνεντεύξεις οπότε δεν με παίρνουν κάπου όπως για πωλήτρια. Καφέδες δεν ξέρω να φτιάχνω, τα ίδια. Έχω κλάψει πολύ γιατί έχουμε πραγματικά ανάγκη ένα μισθό ώστε να τα βγάζουμε πέρα. Κοιμάμαι και ξυπνάω με το άγχος της άλλης μιας μέρας άγχους, απελπισίας, λύση δεν βρίσκω.. Τουλάχιστον πριν πεθάνει ο πατέρας μου δεν είχα χρέη. Ζούσα μόνη με καφέ και κλεμμένο ίντερνετ. Τώρα; Δεν, απλά δεν αντέχω να ζω άλλο. Δεν τα βγάζουμε πέρα. Δεν γίνεται να σωθεί η κατάσταση. Που να βρω λεφτά για δικηγόρους, συμβολαιογράφους ό,τι άλλα σκατά χρειάζονται, πώς θα ξεπληρώσουμε αυτές τις τρύπες; δεν υπάρχει. Πάντα πίστευα ότι θα καταφέρω να φτιάξω τη ζωή μου. Ποτέ δεν τα κατάφερα, ήρθε όμως η μέρα που όλα έγιναν χειρότερα. Σαν να μου δείχνει η ζωή ότι ξέρεις κάτι δεν υπάρχει ελπίδα.
2
